بیماری پیرونی چیست؟-مجله مادر و کودک گوپی
بیماری پیرونی از علل بروز افسردگی و اختلالات زناشویی در مردان است
گاهی در اطراف خودمان مردانی را می بینیم که افسرده اند و وقتی از آنها شرح حال کاملی می گیریم، متوجه می شویم که مثلا در رابطه زناشویی با همسر خودشان نیز دچار بی میلی شدید هستند و ضمنا از اظهار این مشکل نزد پزشکان نیز پرهیز می کنند.تنها بعد از مشاوره های روان است که مشخص می شود برخی از این افراد به بیماری خاصی مبتلا هستند که رابطه زناشویی را برای آنها مشکل ساز و دردناک کرده است و علت آن هم شاید ضربه و آسیبی باشد که ممکن است در حافظه شان جایی نداشته باشد. نام این بیماری، پیرونی است...
بیماری پیرونی که به سفتی پلاستیکی آلت ترجمه شده است، نوعی اختلال در بافت فیبری آلت تناسلی مردان است که به علت رشد پلاک های لیفی در بخشی از بافت نرم آلت به وجود می آید و 1 تا 4 درصد مردان به این عارضه مبتلا می شوند. بیشتر افراد به علت نوع خاصی از درگیری بافت آلت، دچار بروز انحنای آلت به سمت بالا می شوند. این بیماری همچنین نشانگان ناخن خمیده نیز نامیده می شود و در نهایت، چون جراحی فرانسوی به نام فرانسوا ژیگو دولاپیرونی در سال 1743 برای اولین بار این بیماری را شرح داد، آن را به نام پیرونی هم می نامند.
اگرچه کمی انحنای آلت، طبیعی است و بسیاری از نوزادان پسر با این حالت به دنیا می آیند و مشکلی هم ندارند، اما هنگامی که این مساله موجب درد و سفتی و بروز ضایعاتی مانند طناب (به نام پلاک) یا انحنای غیرطبیعی آلت در زمان نعوظ یا تحریک شود، می گوییم که فرد به بیماری پیرونی دچار شده است.
● روند بیماری چگونه است؟
برخلاف تصور، پیرونی فقط موجب انحنا نمی شود؛; بلکه موجب برجستگی و دندانه دار شدن بافت آلت و باریک شدگی و کوتاهی آن نیز می شود. دردی که در ابتدای بیماری وجود دارد، حدود 12 تا 18 ماه بعد از شروع بیماری از بین می رود. اختلال در نعوظ و سفتی آلت در پاسخ به تحریک جهت فعالیت زناشویی به درجات گوناگونی وجود دارد و در مراحل پیشرفته تر بیماری بروز می یابد و موجب دردناک و مشکل شدن فعالیت زناشویی می شود.اگرچه این بیماری در هر سن و نژادی مشاهده می شود، مردان 40 سال به بالای نژاد قفقازی بیشتر به این عارضه دچار می شوند. این بیماری نه مسری است و نه خطر بروز سرطان را افزایش می دهد. این بیماری فقط مردان را مبتلا می کند و فقط محدود به آلت تناسلی است، اگرچه عده چشمگیری از افراد به بیماری بافت همبند در ناحیه دست و به میزان کمتر در پا نیز مبتلا می شوند؛; مانند بیماری دوپویترن. احتمال بروز این بیماری به صورت ژنتیکی نیز وجود دارد.
● علت این بیماری چیست؟
علت این بیماری هنوز شناخته شده نیست اما تصور بر این است که سابقه ضربه و آسیب به آلت طی فعالیت زناشویی علت عمده بروز چنین عارضه ای است؛; حتی اگر خود فرد از چنین سابقه ای آگاهی نداشته باشد. اگرچه هنوز تایید شده نیست، گفته می شود برخی داروهای فشار خون مانند پروپرانولول نیز ممکن است از عوامل بروز این بیماری باشند.
● کدام پزشک، کدام درمان؟
پزشکان مسوول تشخیص و درمان این گونه بیماران، جراحان و متخصصان بیماری کلیه و مجاری ادراری و تناسلی یا اورولوژیست ها هستند و پزشکان دیگر کمتر می توانند دست به اقدام درمانی، حتی در صورت تشخیص درست بزنند.
بدون درمان، حدود 12 تا 13 درصد از بیماران، خود به خود بهبود می یابند و 40 تا 50 درصد بدتر شده و بقیه نیز بدون تغییر باقی می مانند. بسیاری از روش های درمانی با استفاده از مکمل های دارویی و ویتامینی مانند ویتامین E آزمایش شده اند اما نتایج قطعی نبوده اند، اگرچه تاثیرات پراکنده ای هم نشان داده اند. ترکیب ویتامین E و کلشیسین هم آثار درمانی و تاخیر در پیشرفت بیماری را نشان داده است. ترکیبات جدیدتر شامل داروهای ضد التهاب است که کمابیش موثر بوده است. از ترکیباتی چون پارا آمینوبنزوات پتاسیم، استیل ال-کارنیتین، پروپیونیل ال-کارنیتین، ال-آرژینین و سیلدنافیل یا وایاگرا و پنتوکسی فیلین نیز به طور معمول استفاده می شود. اینترفرون آلفا-2ب و فرمول سوپراکسید دیسموتاز نیز با تاثیر مثبت همراه بوده اند. تزریق وراپامیل به داخل پلاک های فیبروز آلت در برخی بیماران موثر بوده است.
درمان جراحی با تکنیک های گوناگون از جمله روش نسبیت Nesbit به ویژه اگر یک جراح با تجربه در زمینه جراحی های ترمیمی انجام دهد و پروتزهای آلت نیز به ویژه در موارد پیشرفته موثر واقع می شود.
در زمینه طب فیزیکی و وسایل توانبخشی، روش های کششی توسط خود بیمار و تعدادی از وسایلی که نیروی طولی ایجاد می کنند و همچنین استفاده از وسایلی مانند وکیوم یا پمپ آلت برای اصلاح اختلال نعوظ در دست تحقیق و بررسی است.
در پایان باید گفت که بیماری پیرونی، یک بیماری جسمی است اما بر روان فرد بیمار تاثیر بسیاری می گذارد و باید به یاد داشته باشیم که مشاوره روانی برای این گونه افراد که شاید با همسر و پزشک شان هم در این باره صحبت نمی کنند، لازم و ضروری است.
● تازه های درمان بیماری
مبتلایان به بیماری پیرونی می توانند امیدوار باشند که به زودی نوعی درمان غیرتهاجمی برای آنها به بازار می آید. این دارو که زیافلکس نام دارد در محل ضایعه تزریق می شود. مطالعات درباره 120 بیمار در 11 دانشکده پزشکی ایالات متحده انجام شده و بیماران پس از درمان به مدت 36 هفته مورد پایش قرار گرفتند. این بیماران همگی دچار خم شدگی های معادل 30 تا 90 درجه در جسم آلت تناسلی بودند. در این بیماران، داروی زیافلکس در درون پلاک ضایعه تزریق شد، به طوری که هر بیمار دو بار در هفته و هر شش هفته یک بار برای سه دوره تحت تزریق کلاژناز قرار گرفت. به این ترتیب هر بیمار شش تزریق از زیافلکس دریافت کرد. در نهایت بیماران بهبود قابل توجهی در میزان خم شدگی آلت تناسلی را تجربه کردند که گاهی به حدود 60 درجه می رسید. با توجه به اینکه حدود یک میلیون مرد به بیماری پیرونی مبتلا بوده و از عوارض آن در رنج هستند، امید می رود که داروی زیافلکس در آینده ای نه چندان دور به عنوان یک گزینه درمانی ایده آل برای این بیماری مصارف زیادی پیدا کند.
دکتر توماس وگمن می گوید: مهم ترین بخش از کارآزمایی های انجام شده، بررسی میزان رضایت بیماران، پیش و پس از تزریق داروی زیافلکس و اثر آن در عملکرد زناشویی آنها بود و خوشبختانه کارآزمایی ها نشان دادند که اثر این دارو نسبت به دارونما در بهبود عملکرد زناشویی و افزایش رضایت بیماران، بسیار چشمگیر است.
پزشکان معتقدند که این دارو نه تنها برای بیماری پیرونی، بلکه برای بیماری های دیگری همچون دوپویترن و کپسولیت چسبنده (شانه منجمد) نیز می تواند گزینه درمانی مناسب و با تهاجم اندکی را پیش رو قرار دهد. به نظر می رسد پس از تزریق دارو در محل هریک از ضایعات مزبور، ماساژ منظم محل تزریق می تواند اثربخشی درمان را افزایش دهد.
دکتر هومن خلیقی
روزنامه سلامت www salamat ir