خشونت علیه زنان

خشونت علیه زنان نوعی بیماری همه گیر جهانی است که در سکوت پیشروی می کند و همه ملیت ها کم و بیش به آن مبتلا هستند. زنان همچنان با این زشت ترین نماد تبعیض و نابرابری در حقوق و در زندگی روزمره خود در سرتاسر جهان روبه رو هستند.

گروه زنان گوپی 4899

زن جوانی که از سوءظن همسرش به ستوه آمده بود با ریختن بنزین بر روی خود اقدام به خودسوزی کرد. مردی به خاطر سوءظن، همسرش را با ضربات چاقو به قتل رساند.  
مردی خشمگین در مقابل دیدگان وحشت زده دخترش، همسرش را به قتل رساند.
و...
خشونت علیه زنان نوعی بیماری همه گیر جهانی است که در سکوت پیشروی می کند و همه ملیت ها کم و بیش به آن مبتلا هستند. زنان همچنان با این زشت ترین نماد تبعیض و نابرابری در حقوق و در زندگی روزمره خود در سرتاسر جهان روبه رو هستند.خشونت علیه زنان هر گونه عمل خشن مبتنی بر جنسیت است که موجب آزار یا صدمه جسمی، جنسی یا روانی گردد.خشونت علیه زنان به چند شکل دیده می شود .
1) خشونت فیزیکی، جسمی و جنسی که در خانواده رخ می دهد. مانند زدن و سوءاستفاده جنسی
2) خشونتی که توسط دولت ها رخ می دهد: مانند وضع قوانینی که موجب خشم می شود مثل اجبار به عقیم کردن- اجبار به سقط و
3) خشونتی که در اجتماع رخ می دهد: مانند آزار و اذیت جنسی- مزاحمت هایی در محیط کار و
4) خشونت فرهنگی؛گاهی آداب و رسوم فرهنگی نوعی از خشونت را به زن اعمال می کند. این فرهنگ شامل آداب و رسوم خاصی است که در برخی مناطق وجود دارد. مانند محدودیتی که برای زنان بیوه وجود دارد.
● عواقب غیرکشنده خشونت عبارتند از:
▪ عوارض روانی: اضطراب، افسردگی، ترس، کاهش اعتماد به نفس، مشکلات جنسی، وسواس، اختلال خوردن، اختلال خواب، سرزنش خود و اختلال در ایجاد ارتباط.افسردگی در 2 ماه اول پس از خشونت رایج است و اضطراب در یک سال اول.
▪ عوارض فیزیکی: شکستگی، آسیب به اندام های داخلی، بیماری های التهابی، عفونت، آسم و سردرد.خودکشی- دیگر کشی و ایدز از عواقب کشنده خشونت به شمار می آید.خشونت علیه زنان علاوه بر ایجاد مشکلات فردی مشکلات اجتماعی بسیاری به همراه دارد.خشونت پنهان آثار خشونت فیزیکی (معمولاً) قابل مشاهده است اما در مقابل، خشونت هایی وجود دارد که آثار مخرب آنها به چشم نمی آید اما تحملشان بسیار دشوار است.
مانند دروغ گفتن، نفقه ندادن، به خواسته های زن بی توجه بودن، چشم چرانی، تعدد زوجات، انتقاد کردن به طور مداوم، جدا کردن زن از کودکانش، دوستان و فامیل، پرخاش کردن، وادار کردن زن به ترک خانه، تهمت زدن، وادار کردن زن به پوشش خاص بدون میل خود.علل پنهان ماندن خشونت با وجود گستردگی خشونت علیه زنان و تبعات زیان بار ناشی از آن، پنهان نگه داشتن اعمال خشونت و پرهیز زنان از واکنش فعال نسبت به آن، یکی از مشخصات خشونت علیه زنان در تمام جوامع است.
در فرهنگ سنتی، زنان ایرانی تا به اصطلاح کارد به استخوانشان نرسد لب به اعتراض باز نمی کنند.
در نظام فکری مردسالار، اشکالی از خشونت مردان در خانواده طبیعی محسوب می شود و به زنان می قبولانند که زن با لباس سفید به خانه بخت می رود و با کفن سفید از آن بیرون می آید.
طبق آمار کمتر از 35 درصد خشونت های خانگی به پلیس گزارش می شود.در یک تحقیق 3 ماهه از 180 مورد شکایت خشونت خانگی 128 مورد حاضر به پیگرد قانونی مجرم نشده اند.
گاه به هنگام ضرب و جرح بین زن و شوهر معمولاً لحن قاضی حالت نصیحت به خود می گیرد و همه تلاش می کنند زن رضایت دهد و از شکایت خود صرف نظر نماید.در بسیاری از فرهنگ ها نه تنها خشونت خانگی تأیید می شود بلکه پنهان کاری زن از طرف جامعه مورد ستایش قرار می گیرد.
علت دیگر پنهان نگه داشتن خشونت خانگی این است که قانونی به نام خشونت خانگی وجود ندارد، نه قانونی برای تعیین مجازات و نه قانونی برای نحوه رسیدگی به جرم. نگاهی به آمار خشونت علیه زنان در جهان نشان می دهد که در نقاط مختلف دنیا بین 16 تا 25 درصد از زنان با خشونت های جسمی توسط شرکای زندگیشان در رنج بوده و حداقل یک زن از هر پنج زن در زندگی خود مورد تجاوز یا در معرض آن قرار گرفته است.بانک جهانی در سال 1993 اعلام کرد که تجاوز و خشونت خانگی موجب از دست رفتن 5درصد(5/2 سال) از سال های زندگی در زنان 42-15 ساله می شود.30-25 درصد زنان آمریکایی مورد آ زار جسمی شوهران خود قرار می گیرند.25-15 درصد این زنان حتی در هنگام بارداری نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند.41 درصد زنان هند بر اثر آزار جسمی شوهران خود دست به خودکشی می زنند.62 درصد از مقتولان زن در سال 1987 میلادی در کانادا توسط شوهران خود کشته شده اند.
در آمریکا هر هجده دقیقه یک زن مورد ضرب و شتم قرار می گیرد به طوری که علت مراجعه 22 تا 35 درصد زنان به بخش های اورژانس بیمارستان ها خشونت خانگی است.بدیهی است برای داشتن جامعه ای سالم و افرادی متعادل در جامعه نمی توان نسبت به روابط خشونت آمیز درون خانواده سرپوش نهاد.سازمان دفاع از قربانیان خشونت، امسال مراسم روز جهانی امحاء خشونت علیه زنان را در مریوان از استان کردستان برگزار خواهد کرد.
کارشناسان مسایل اجتماعی معتقدند که عدم آگاهی زنان از حقوق خود، احساس بیش از حد زنان نسبت به دوام خانواده و به خصوص فرزندان خود، کمبود احساس مسیولیت مردان و عدم ابراز اعلام خشونت از طرف زنان به دلایل فرهنگی از دلایل اصلی خشونت علیه زنان در استان کردستان و سایر استان ها می باشد.مراسم روز جهانی خشونت علیه زنان در قالب دو کارگاه آموزش مهارتهای زندگی و ارتباط بدون خشونت با هدف توانمندسازی زنان برگزار می گردد.سازمان دفاع از قربانیان خشونت ضمن اعلام انزجار خود از پدیده همسر آزاری راهکارهای ذیل را با آرزوی محو خشونت علیه زنان ارایه می دهد
1) آموزش:
افزایش آگاهی زنان سهم بسیاری در کاهش خشونت های خانگی دارد. از آنجایی که غالباً زنان به علت عدم شناخت کافی از حقوق خود عدم تسلط به مهارت های ارتباطی، مهارت های حل مسیله و مهارت های زندگی خشونت پذیر می شوند لذا آموزش زنان در این ابعاد بسیار مهم تلقی می گردد. حقوقدانان معتقدند عمده ترین علت خشونت علیه زنان عدم آگاهی از حقوق زنان می باشد. در عین حال روانشناسان معتقدند مهمترین علت، عدم آموزش قبل از ازدواج و یادگیری مهارت های ارتباطی می باشد. لذا روانشناسان ضمن اهمیت دادن به آموزش، معتقدند مردان آزارگر و زنان آزاردیده هر دو به درمان نیاز دارند
2) تغییر الگوهای قانونی
3) بسترسازی فرهنگی:
برای دفاع از زن لازم نیست با مرد برخورد قانونی شود بلکه باید زمینه فرهنگی را تغییر دهیم.
4) تأسیس ارگان های مشورتی و حمایتی برای حمایت از زنان و کودکان به شکل یک نهاد با ساختار مشخص
5) مداخلات قضایی و انتظامی در موارد همسرآزاری.
6) آگاهی زنان از وجود مراکز حمایت کننده.

نگارش یافته توسط محمود قوچانی
ایران سهراب