برده داری مدرن

توسعه یافتگی و صنعتی شدن و تصویب قوانین و کنوانسیون های مربوط به زنان، نه تنها وضعیت کلی زنان و دختران را از جهات مختلف بهبود نبخشید بلکه در جوامع امروز زنان در مواردی با آسیب های متعددی روبه رو هستند.  
هم اینک پدیده قاچاق زنان از مرزهای ملی فراتر رفته و ابعاد بین المللی به خود گرفته است.
پدیده قاچاق زنان بعد از قاچاق اسلحه و مواد مخدر، سومین تجارت پرمنفعت و غیرقانونی جهان به شمار می رود که به عنوان یکی از جرایم سازمان یافته محسوب می شود. این نوع قاچاق، تجارتی غیرقانونی و نامشروع است که سالانه حدود 12 میلیارد دلار سود دارد. براساس گزارش سازمان بین المللی کار، ILO ، حضور و فعالیت این قربانیان در کشورهای مقصد، هر سال رقمی بالغ بر 32 میلیارد دلار را در بر می گیرد که نصف این رقم مربوط به کشورهای صنعتی است.
این ستمی است که در برخی از جوامع عصر جدید به زنان تحمیل می شود. این مقاله قصد دارد به مسیله قاچاق زنان و دختران بپردازد.
بعضی از زنان قاچاق شده با اجبار به روسپیگری، توریسم جنسی و ازدواج های تجاری به کشور مقصد فرستاده می شوند. برخی نیز با پوشش مشاغلی چون کار خانگی، کشاورزی، آرایشگری و پذیرایی در رستوران ها و ... به خارج از وطن خود مهاجرت می کنند. درنهایت این زنان به دام باندهای قاچاق می افتند و در پروسه استثمار جنسی قرار می گیرند.
مجمع پارلمانی شورای اروپا در سال 2004 با نگرانی و تأسف اعلام کرد: امروزه و در قرن 21، هنوز در اروپا برده داری رایج است. این برده ها اکثرا زن هستند و در مشاغل خصوصی و خانگی به کار گمارده می شوند. آنها ابتدا به صورت عروس سفارشی ، از طریق پست الکترونیک وارد این کشورها شده اند، سپس با هدف استثمار جنسی به کشورهای ثالث قاچاق می شوند.
به اعتقاد متخصصان، تخمین آمار دقیق قاچاق زنان و دختران به دلیل زیر زمینی بودن این گونه فعالیت ها، بسیار دشوار است. براساس گزارش سال های اخیر سازمان بین المللی کار ، سالانه حدود 2/1 میلیون نفر قربانی باندهای قاچاق زنان و کودکان در داخل و خارج از مرزها هستند.
در اروپای غربی سالانه 500 هزار زن و دختر جوان مورد قاچاق جنسی قرار می گیرند که 60درصد آنها از جنوب آسیا و اروپای شرقی تامین می شوند. زنان قاچاق شده به آمریکا نیز وضعیت فاجعه باری دارند. در این کشور، زنان و دخترانی که قربانی تجارت جنسی هستند، اکثرا با خشونت از طرف مردان نیز روبه رو می شوند.
مولینا یکی از قربانیان قاچاق انسان است که پس از مدتی از جهنم استثمار جنسی نجات یافته است. وی نخست با قول کار و خوابگاه مجانی به آمریکا آورده شد. او می گوید: من با رؤیاهای بسیاری به آمریکا آمدم. اما با آمدن به اینجا همه آنها بر باد رفت و فهمیدم که تا وقتی که اجازه دهم مورد استثمار قرار گیرم، نه تنها مرا انسان نمی دانند، بلکه در نزد آنها از حیوان نیز پست تر هستم. مولینا می گوید که رییسش بارها به او گفته بود هر کاری می خواهی بکن، اما بدان که در این کشور، حقوق سگ ها از تو بیشتر است. وی پس از مدتی از چنگال باندهای قاچاق انسان گریخت و خود را نجات داد و هم اکنون صندوقدار یک مغازه است. (شهلایی، فراز برده داری مدرن در آمریکا )
دولت آمریکا ورود سالانه 100 هزار زن و دختر از شوروی سابق، 75 هزار نفر از اروپای شرقی و 50 هزار نفر از آفریقا را به صورت قاچاق به کشور خود تایید کرده است. تعداد افراد قاچاق شده از آمریکای لاتین و کاراییب به آمریکا نیز به 100 هزار نفر در سال می رسد. قربانیان قاچاق زنان، از حدود 50 کشور به ایالات متحده آمریکا قاچاق شده اند. آمار قاچاق زنان در جنوب شرقی آسیا و آمریکای لاتین نیز سالانه بین 150 تا 225 هزار نفر تخمین زده می شود. اکنون حدود 70 هزار زن برزیلی و تایلندی قاچاق شده به صورت روسپی در کشورهای اسپانیا و ژاپن قربانی این تجارت کثیف هستند. تنها 8 هزار نفر از آنان از مراقبت های بهداشتی برخوردارند و اکثریت آنها در نهایت با ابتلا به بیماری های واگیرداری مانند ایدز و یا بر اثر اعتیاد به مواد مخدر از بین می روند. طبق گزارش سازمان جهانی کار، قاچاقچیان در پوشش آژانس های مسافرتی و شرکت های صادرات و واردات با سفر به کشورهای مختلف به اهداف خود می رسند.
در شرایطی که جهان ادعای دفاع از حقوق زنان و کودکان را دارد، جنایت در مورد زنان و کودکان، به صورت گسترده ای استمرار یافته است. در گزارش سالانه جنبش نید (سازمان فعال در حقوق بشر زنان در کشور فرانسه ) آمده است: قاچاقچیان این تجارت کثیف برای وادار کردن قربانیان دربند خود، طرحی موسوم به شکار را طراحی کرده اند، که در مورد قربانیان مقاوم خود اجرا می کنند. در این طرح زن یا دختر ربوده شده به مدت 24 ساعت در اتاقی ویژه زندانی می شود و در طی این مدت از طرف 60 الی 70 نفر مورد اذیت و آزار جنسی قرار می گیرد. بعد از اجرای این طرح ضد بشری، قربانی از هرگونه هویت ناموسی و کرامت انسانی و اخلاقیات تهی شده و تبدیل به موجودی فرمانبردار و بی هویت می شود. او هیچ گونه پناهگاهی ندارد و چون راه بازگشت به وطن را در مقابل خود مسدود می بیند، چاره ای جز فرمانبری ندارد. ( یونس پور، زهرا، دشتی، الناز، ص 2 )
البته قاچاقچیان برای جلوگیری از فرار قربانیان، گذرنامه های آنان را در دست خود نگه می دارند. فرد قربانی هم از ترس قاچاقچیان از یک سو و پلیس و گرفتار شدن در زندان، از سوی دیگر، ناگزیر است دراختیار باندهای قاچاق بماند و به خواسته های آنها تن دهد. البته گاهی نیز پلیس با باندهای قاچاق زنان همکاری می کند و درصورت فرار قربانی، وی را دوباره به قاچاقچیان باز می گرداند.
تجارت زنان برای قاچاقچیان، مانند خرید و فروش ماشین، اسلحه و اجناس دیگر است. این افراد زنان را برای جلب مشتری به نمایش می گذارند و حتی در بعضی از آژانس ها، برای تجارت زنان، حراج ماهانه برگزار می کنند. یکی از مسیولان وزارت دادگستری سوید اظهار داشت: شگفت آور است که در مدارس درباره اشکال بردگی در قرن ها پیش به کودکانمان درس می دهیم، اما این نسخه مدرن هنوز باید با ما باشد. (رمضان نرگسی، فصلنامه کتاب زنان، ص9 )
زنان قربانی قاچاق به سبب بهره کشی های جنسی، نقش زیادی در انتقال ویروس HIV دارند. مطالعات نشان داده است زنانی که در مراکز فساد فعالیت می کنند، به احتمال زیاد در 6 ماه اول فعالیت خود، به ویروس ایدز مبتلا می شوند.
این ویروس در بسیاری از افراد پنهان می ماند و تا چندین سال اثرات خطرناک خود را نمایان نمی سازد. لذا اگر این زنان به خانواده های خود باز گردند، این بیماری را به آنان نیز منتقل می کنند. بنابراین قاچاق زنان، علاوه براینکه یک مورد شاخص از نقض حقوق بشر و زیر پا گذاشتن اصول اولیه اخلاق محسوب می شود، نگرانی عمومی را نیز درمورد سلامت جامعه برمی انگیزد.

عصمت سپهری
روزنامه همشهری