نحوه برخورد با کودکانی که حرف گوش نمی‌کنند! | مجله ی مادر و کودک گوپی
والدینی که از نافرمانی بچه‌های خود کلافه شده‌اند، می‌گویند باید هر چیزی را صدبار به کودک تذکر دهند و اغلب نیز بازخورد مناسبی دریافت نمی‌کنند.حتی در برخی موارد کودک در مقابل دستورهای والدین شروع به داد و فریاد و پرخاشگری می‌کنند.
بسیاری از والدین معتقدند کودکشان حرف‌گوش‌نکن است و در نتیجه برای آنکه فرزند خود را مطیع اوامر خود کنند، از داد و فریاد تا حتی کتک زدن را امتحان می‌کنند، اما این روش‌ها در نهایت نتیجه مثبتی رقم نمی‌زنند و در روند پرورش روانی کودک اثراتی مخرب دارند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از انتخاب، والدینی که از نافرمانی بچه‌های خود کلافه شده‌اند، می‌گویند باید هر چیزی را صدبار به کودک تذکر دهند و اغلب نیز بازخورد مناسبی دریافت نمی‌کنند. حتی در برخی موارد کودک در مقابل دستورهای والدین شروع به داد و فریاد و پرخاشگری می‌کند.
اما چگونه می‌توان کودک را حرف گوش کن کرد؟ اول از همه چیز لازم است به یاد داشته باشید که آیا درخواست شما با سن کودک هماهنگ است یا خیر. سطح توقعی که از کودک ۱۰ ساله دارید با سطح توقع از یک کودک ۳ ساله متفاوت است. برای مثال شاید کودک ۳ سال بتواند با اندکی کمک لباس بپوشد، اما نمی‌تواند کمد لباس‌ها را نیز مرتب کند.
نحوه تقاضا را تغییر دهید
این نکته‌ای بسیار مهم است که بدانید نوع درخواست شما از کودک می‌تواند نقشی تعیین‌کننده در انجام یا عدم انجام آن داشته باشد پس به این موارد دقت کنید:
چند درخواست پیاپی از کودک نداشته باشید، مثلا نگویید: (اتاقت را تمیز کن، تختت را مرتب کن، عروسک‌هایت را مرتب بچین و...)، بلکه درخواست‌های خود را یک به یک و پس از محقق شدن درخواست قبلی مطرح کنید.
درخواست‌های واضحی را مطرح کنید، مثلا نگویید: خرابکاری نکن، واضح بگویید که چه کاری را خرابکاری می‌دانید.
به کودک مهلت دهید، مثلا توقع نداشته باشید به محض مطرح کردن درخواستتان، کودک فورا درخواست شما را انجام دهد، به او چند دقیقه‌ای مهلت دهید و در صورت لزوم درخواستتان را مجددا مطرح کنید.
دیگر اخبار :آغاز برنامه پیشگیری از تنبلی چشم کودکان در مراکز مثبت زندگی
به آستانه تحمل کودک نیز دقت کنید، اگر از صبح تا شب کودک را تحت فشار و دستورهای پیاپی قرار دهید، در نتیجه کودک تحمل را از دست داده و نافرمانی می‌کند.
به این نکته نیز دقت کنید که کودکان پس از ۲ سالگی به شدت مایلند مستقل باشند، بنابراین، گاهی بخشی از رفتارهای آنان ناشی از تمایلشان به استقلال است و نه رفتاری لزوما نابهنجار.