آزمایش زمان پروترومبین (PT) و روش های گزارش آن

در وضعیت های مختلف مثل ترومبوز سیاهرگ های عمقی، آمبولی مغزی و بیماری های دریچه ای قلب استفاده از داروهای ضد انعقاد خوراکی لازم است. فاکتورهای انعقادی که در مسیر خارجی قرار دارند با داروهای ضد انعقاد خوراکی سرکوب می شوند. PT یک آزمایش انتخابی در کنترل درمان با داروهای ضد انعقاد خوراکی است. نتایج PT بدست آمده در آزمایشگاه های مختلف با هم متفاوت هستند. برای یکسان سازی گزارش PT در سراسر دنیا، INR پیشنهاد شده است. این روش اختلاف موجود بین آزمایشگاهها را که نشأت گرفته از اختلاف در حساسیت ترومبوپلاستین ها و روش آزمایشگاهی بکار گرفته شده توسط آنها بود، از بین می برد. بر اساس این روش پیشنهاد می شود که دوز داروی ضد انعقاد خوراکی آنقدر باشد که INR برای بیمارانی که دارای دریچه مصنوعی مکانیکی قلب هستند، 3.5-2.5 و برای بیماران بین 3-2 باشد. همچنین پیشنهاد شده است برای بیمارانی که دچار سکته قلبی شده و احتیاج به درمان با داروهای ضد انعقاد خوراکی دارند، مقدار INR بین 2.5 تا 3.5 باشد.