تهیه یک سیستم دارورسانی آهسته رهش شناور خوراکی از دیلتیازم و مطالعه آزادسازی دارو از آن

در سال های اخیر تلاش های زیادی در زمینه تحقیق و توسعه سیستم های دارورسانی خوراکی جهت غلبه بر موانع فیزیولوژیک نظیر زمان احتباس معدی و زمان تخلیه غیر قابل پیش بینی انجام شده است. به منظور طولانی کردن زمان باقیماندن دارو در دستگاه گوارش روش های مختلفی به کار گرفته شده است که از آن جمله می توان به سیستم های دارورسانی شناور یا سیستم های متعادل هیدرودینامیکی اشاره نمود. برای طراحی سیستم های شناور، برخی محققان از شکل های کروی تو خالی با چگالی کمتر از مایعات گوارشی، گروه دیگری از هیدروکلوییدهای قابل تورم و برخی نیز از کپسول های دو لایه که یک لایه آن به صورت لایه رهشی و لایه دیگر به عنوان شناورکننده عمل می کند، استفاده کرده اند. براساس مکانیسم ایجاد شناوری، دو تکنولوژی متمایز برای تهیه این سیستم ها معرفی شده اند: غیرجوشان و جوشان.

در سیستم دارورسانی شناور غیر جوشان انواع هیدروکلوییدهای متورم شونده و تشکیل دهنده ژل از نوع سلولزی، پلی ساکاریدها، پلیمرهای تشکیل دهنده ماتریکس مانند پلی کربنات ها، پلی اکریلات، پلی متاکریلات ها و پلی استایرن ها کاربرد دارند. چنین سیستمی در تماس با مایعات معدی متورم شده و یکنواختی شکل خود را حفظ می کند و چگالی کمتر از واحد پیدا می کند.