افزودن سرعت انحلال اکسازپام با استفاده از دیسپرسیون های جامد اکسازپام ـ سورفکتانت

محلولیت دارو و نفوذپذیری آن از غشاهای بیولوژیک دو عامل اصلی در فراهمی زیستی خوراکی دارو می باشند. اغلب داروهای نامحلول در آب، از نظر بازدهی بدنی مشکل دارند. لذا افزایش بازدهی بدنی داروهای کم محلول در آب، به عنوان معیاری جهت کارایی شکل دارویی، یکی از زمینه های تحقیقاتی مهم در توسعه فرمولاسیون های دارویی (drug development) می باشد.

در مورد داروهای دسته دوم رده بندی BCS یعنی داروهای کم محلول با قابلیت نفوذ بالا که به صورت خوراکی تجویز می شوند غالباً سرعت انحلال دارو در مایعات گوارشی مرحلهٔ محدودکنندهٔ سرعت جذب و بازدهی بدنی دارو می باشد. در این گونه موارد سرعت جذب برابر سرعت انحلال خواهد بود بنابراین افزایش سرعت انحلال دارو می تواند باعث افزایش سرعت و حتی گاهاً وسعت جذب دارو شود. این امر در مورد داروهای کم محلول از دسته داروهای ضد تشنج، ضد درد، آرامبخش، ضد آریتمی و... که شروع اثر برای آنها یک امتیاز محسوب می شود، حایز اهمیت است. بنزودیازپین ها نیز که جزء داروهای سداتیو ـ هیپنوتیک هستند در دسته دوم از تقسیم بندی فوق قرار دارند و به واسطهٔ طیف اثر وسیع و موارد کاربرد خاصی که دارند، تهیه فرمولاسیون های سریع الاثر آنها، می تواند بسیار مفید واقع شود.