ارزیابی آزمایشگاهی فعالیت ضد میکربی سفپیم بر روی تعدادی از باکتری های بیماری زای جداشده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز

پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها، دو نوع آنتی بیوتیک عمده ای هستند که سنتز دیواره سلولی را مهار می کنند. این دو کلاس بزرگ بتالاکتام ها مؤثرترین دارو در درمان عفونت های میکربی بوده و بسیار مورد استفاده قرار گرفته و به خوبی تحمل می شود. توکسمیت انتخابی این داروها، عمدتاً ناشی از اثر اختصاصی آنها بر ساختمان سلولی است که در باکتری ها منحصر به فرد است. سفپیم یک سفالوسپورین نسل چهارم با طیف اثر وسیعی است. این دارو به صورت تزریقی مصرف می شود. هیدروکلرید سفپیم پودر زرد کمرنگی است با وزن مولکولی 571.5 و در آب محلول است. مصرف سفپیم در کودکان دو ماه تا 12 سال در درمان عفونت های ادراری، پوست و ضمایم پوست، ذات الریه و بیماران تب دار نوتروپنیک توصیه شده است. سفپیم اثر باکتریساید داشته و سنتز دیواره سلول باکتری را مهار می کند. مولکول هدف برای اتصال دارو، پروتیین متصل شونده به پنی سیلین می باشد. این دارو نسبت به هیدرولیز بتالاکتاماز نسبتاً مقاوم است، این امر باعث می شود دارو به خوبی وارد سلول باکتری گرم منفی گردد.