● زمینه:
علیرغم استفاده بسیاری از پزشکان از انواع داروهای ضدانعقاد از جمله هپارین استاندارد (UFH) و هپارین/ هپارینوییدهای با وزن مولکولی پایین (LMWH) در درمان فوری یا تاخیری بیماران متبلا به سکته ایسکمیک حاد، کارآیی این درمان از جهات مختلف هنوز به اثبات نرسیده است. با توجه به شیوع روزافزون استفاده از این داروها، ارزیابی اثربخشی، مزایا و خطرات استفاده از انواع هپارینها در درمان سکته ایسکمیک حاد از اهمیت بسزایی برخوردار است.
● روشها:
کارآزمایی های بالینی تصادفی شده، متاآنالیزها، مقالات اصلی، مرورهای سیستماتیک و مقالات مروری موجود در MEDLINE و EMBASE (2003-(1997 گردآوری شده و بر این اساس درمان از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.
● یافته ها:
در پیگیریهای کوتاه و بلند مدت، تجویز هپارین LMVVH موجب کاهش قابل توجهی در میزان مرگ و میر، پیشرفت سکته مغزی و خطر عود زودرس آن نمی شوند. همچنین بر پایه مطالعات گوناگون، تجویز این داروها در نهایت موجب بهبود قابل توجهی در وضعیت بالینی و عملکردی بیماران نمیگردند. اگرچه بررسیها نشان میدهند که استفاده از هپارین زیرجلدی و نیزLMVVH ، به میزان قابل توجهی احتمال ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی شریان پولمونر (PE) را کاهش می دهد، روشن شده است که این داروها، خطر خونریزیهای داخل و خارج جمجمه ای را به طور معنی داری افزایش می دهند. همچنین هیچ مدرک مستند و معتبری دال بر مفید بودن تجویز فوری آنتی کواگولانها (به ویژه تزریق وریدی و دوزهای بالای آنها) در هیچکدام از انواع خاص سکته مغزی وجود ندارد.
● نتیجه گیری:
استفاده ازهپارین استاندارد (UFH) و هپارینها/ هپارینوییدهای با وزن مولکولی پایین (LMVVH) به ویژه در 24 تا 48 ساعت اولیه در اکثریت قریب به اتفاق موارد و انواع سکته مغزی توصیه نمی شود. تجویز زیرجلدی UFH و LMWH در پیشگیری از DVT و PE در بیماران پرخطر، موثر است و در عین حال خطر خونریزیهای سیستمیک و داخل جمجمه ای را افزایش می دهد. درمان فوری با آنتی کواگولانها در هیچیک از انواع سکته مغزی، اندیکاسیون اثبات شده ندارد.
تجویز هپارین استاندارد و هپارین های با وزن مولکولی پایین در درمان سکته مغزی حاد ایسکمیک tajvize heparine estandard pdf 2 701 KB application pdf
رویا ابوالفضلی علی جنتی ساناز احمدی کرویق علیرضا نوریان
پایگاه اطلاعات علمی