چگونه متوجه خواهید شد که فرزندتان به سرطان مبتلا شده است؟

والدین بایدبه طور معمول از نشانه های سرطان آگاهی داشته باشند. آن ها باید متوجه علایمی که به مدت زیادی به طول می انجامند باشند و از روند طولانی شدن و بدتر شدن علایم غافل نشوند، اما این آگاهی نباید افکار والدین را مغشوش کرده و حتی تب ساده کودکان خود را به عنوان یکی از نشانه های سرطان تلقی کنند.

اگر تب کودکان بیشتر از 14 روز به طول انجامید و هیچ کدام از والدین و پزشکان قادر به بیان دلیلی برای آن نباشند انجام آزمایش کامل خونی و سایرتست ها به منظور ارزیابی حضور یا عدم حضور سرطان در کودکان امری ضروری محسوب می شود.

سایر نشانه ها که ممکن است نشانگر سرطان در کودکان باشند شامل موارد زیر هستند:

حالت تهوع که بیشتر از هفت روز به طول بیانجامد و در هنگام برخاستن کودک از خواب در صبح بدتر شود. تهوعی که باعث اختلال خواب کودک و بیدار شدن او از خواب شبانه شود و هم چنین تهوعی که همراه با سردرد باشد باید به دقت ارزیابی شود. سردردهای معمول در کودکان ممکن است به عنوان یک زنگ هشدار تلقی شود. چنین سردردهایی ممکن است فراتر از یک میگرن ساده باشند.

این سردردها با گذشت زمان بدتر شده و به تعداد و شدت وخامت آن ها افزوده می شود. تومورهای مغزی ممکن است باعث ایجاد سایر نشانه های نورولوژیکی همانند مشکلات راه رفتن، صرع یا تغییرات ناگهانی در شخصیت کودکان شوند.

درد در استخوان یا عضله که به دنبال آن یک آسیب مشخص ایجاد نشده و پس از گذشت چند هفته بهبود نمی یابد. این نوع درد در عضلات با دردی که به طور معمول شب ها در کودکان ایجاد می شود متفاوت است.

دردهای شبانه معمولاً; در منطقه مشخصی ایجاد نشده، با ماساژ دادن بدن کودک برطرف شده و فعالیت کودکان را محدود نمی کند. درد استخوانی که مزمن شده، به مدت چند ماه یا حتی سال ها به طور متناوب قطع شده و سپس ادامه یابد می تواند یکی از نشانه های تومور طناب نخاعی باشد. البته والدین باید به خاطر داشته باشند که دردهای مزمن کمر در کودکان خیلی شایع نیستند.

سرفه مزمن یا مشکلات تنفسی که به درمان معمول عفونت ها یا آسم پاسخ نمی دهند می توانند یکی از نشانه های سرطان در کودکان باشد.

● گسترش یک توده در شکم، گردن و بازوها

سایر نشانه های معمول که ممکن است زنگ هشدار و علامت حضور سرطان در کودکان باشد شامل فعالیت بسیار کم، از دست دادن اشتها، خونریزی آسان، کوفتگی و راش های قرمز رنگ، تغییرات سریع در بینایی، بزرگ تر شدن کبد، طحال و یا کاهش وزن باشند.

از دست دادن وزن می تواند یک هشدار جدی و پیش آگهی در مورد وقایع جدی ای باشد که ممکن است در آینده به وقوع بپیوندد زیرا کودکان به طور طبیعی با کاهش وزن جدی مواجه نمی شوند. وزن کودکان ممکن است در هنگام یک بیماری حتی همانند آنفلوانزا یا ویروس های معده به اندازه 1 یا 2 پوند کم شود اما این کاهش وزن سریعاً; به حالت اولیه و طبیعی خود باز می گردد. مورد دیگری که والدین را نگران می سازد تورم غدد یا لنف آدنوپاتی است. با این وجود در کودکان جوان غده های متورم مخصوصاً; در ناحیه گردن تقریباً; طبیعی و بدون خطر قلمداد می شوند.

تورم غده ای که پس از چند هفته بهبود نمی یابد می تواند یکی از علامت های وقوع سرطان باشد اما در عین حال والدین باید سایر نشانه ها از قبیل تب ادامه دار یا کاهش وزن یا تورم غدد در بیش از یک نقطه از بدن (همانند گردن و کشاله ران) را نیز ارزیابی کنند.

در صورت عدم حضور سایر نشانه ها یک غده متورم ممکن است برای نوجوانان بزرگ تر که در معرض خطر لنفوما هستند جای نگرانی به وجود بیاورد.

پزشک کودک شما ممکن است سایر نشانه های دیگر از قبیل عفونت های ناشی از بیماری خراش پنجه گربه را ارزیابی کند. او هم چنین در امتداد معاینات خود ممکن است تست هایی از قبیل تست سل، شمارش کامل خونی و عکس برداری از قفسه سینه را به منظور رد سایر عوامل جدی درخواست کند.

● با متخصص اطفال در خصوص سرطان صحبت کنید

بسیار مهم است که در هنگام نگرانی از احتمال ابتلای کورکتان به سرطان، در مورد علایم و نشانه های این بیماری با پزشک کودکتان صحبت کنید.

ممکن است شما برای نگرانی خود دلیل داشته باشید و در این صورت پزشک قادر خواهد بود با انجام یکسری از معاینات فیزیکی، شناسایی تاریخ چه زندگی شما و کودکتان و انجام یکسری از آزمایشات غربال گری شما را از نگرانی آسوده سازد.