بیماری های ویروسی و هومیوپاتی

استفاده از داروهای متعارف، لااقل سبب تسکین نشانه های عفونت باکتریال می گردد، اما طب متعارف در درمان بسیاری از بیماریهای ویروسی ابزار اندکی دارد. از آنجا که طب هومیوپاتی به جای آنکه مستقیم بر پاتوژن های اختصاصی حمله کند، صرفاً; به تحریک دفاع جسمانی اقدام می کند، در این مورد نیز در درمان بیماری های ویروسی، بیشتر می توان از هومیوپاتی کمک گرفت.

طی یک پژوهش روی ویروس هایی که به جنین جوجه حمله کرده بودند، 8 مورد از 10 مورد داروی هومیوپاتی مورد آزمایش سبب مهار رشد ویروسها از 50 تا 100 درصد شدند. این پژوهش دارای اهمیت خاص است زیرا علم متعارف تعداد کاملاً; محدود و برگزیده ی داروهایی را می شناسد که دارای تأ;ثیر ضد ویروسی هستند و هیچ یک از این داروها به خلاف داروهای هومیوپاتی از امنیت مصرف برخوردار نیستند.

هومیوپات ها افراد مبتلا به بیماریهای حاد و مزمن ویروسی را درمان می نمایند افراد مبتلا به بیماری های ویروسی تنفس و گوارش، عفونت ویروسی دستگاه عصبی، هرپس و حتی چند مورد ایدز با استفاده از داروهای هومیوپاتی بهبود قابل توجه گزارش شده است. گاهی این بهبودی چشمگیر و فوری است، ولی در بسیاری موارد بهبودی در سلامت کلی شخص به صورت آهسته و تدریجی دیده می شود.

ریچارد ساویج Richard Savage یکی از پزشکان انگلیسی گوشزد کرده است که ضمن آنکه پژوهش در زمینه ی یافتن داروهای اختصاصی ضد ویروسی که عاری از عوارض جانبی باشند در جریان است، از هومیوپاتی می توان به طور مؤ;ثر به 4 طریق در درمان بیماران استفاده نمود:

1) پروفیلاکسی برای ایجاد مقاومت نسبت به عفونت

2) درمان در مرحله ی حاد بیماری برای کاهش مدت و وخامت بیماری

3) ترمیم در جهت بازسازی بیمار در طول نقاهت

4) اصلاح داغ های مزمن برای ترمیم وضع بیمار و باز گرداندن وی به حالت سلامت اولیه.

ابتدا باید این مراحل را یک به یک مورد بررسی قراردهیم.

● پروفیلاکسی

در حدود دهه ی 1800، هومیوپات ها برای پیشگیری یا علاج آنچه بعدها مشخص شد عفونت باکتریال و ویروسی است از دارو استفاده می کردند. آکونیت aconite و فروم فوس ferrum phos غالباً; در ابتدای شروع تب و درد برای پیشگیری از آنفلوانزا تجویز می شد. بلادونا رایج ترین دارویی بود که برای پیشگیری یا درمان تب مخملک مورد استفاده قرار می گرفت و کامفورا (کافور) داروی اصلی مورد استفاده برای پیشگیری یا درمان وبا بود. موفقیت چشمگیر استفاده از دارو در پیشگیری و درمان این بیماری های وحشتناک سبب شد هومیوپاتی هواداران فراوان پیدا کند.

هومیوپات ها پی برده اند که درمان موفق بیماری حاد یا مزمن با داروهای هومیوپاتی سبب قوی تر و سالم تر شدن افرادی می شود که به کرات یا به شدت بیمار نمی شوند. در اواخر دهه ی 1800، بسیاری از شرکت های بیمه ی عمر برای افرادی که به پزشکان هومیوپات رجوع می کردند از نرخ بیمه پایین تر استفاده می نمودند زیرا آمارهای موجود نشان می داد که بیماران پزشکان هومیوپات سالم تر بوده و طولانی تر زندگی می کنند. همچنین در پرونده ها ثبت شده است که این شرکتها به بیماران هومیوپات، سهم بیمه ی زیادتری پرداخته اند زیرا بیش از افرادی که به پزشکان طب متعارف رجوع می نمودند، زیسته اند.

● درمان بیماری حاد

یکی از مزایای دیگر استفاده از هومیوپاتی در درمان بیماریهای ویروسی آن است که می توان حتی پیش از تشخیص قطعی، داروهای هومیوپاتی را تجویز نمود. این امر به آن علت است که هومیوپات ها براساس تمامیت نشانه ها دارو تجویز می کنند و کار آزمایشگاهی برای یافتن داروی صحیح همیشه هم ضروری نیست. از آنجا که به دشواری می توان بعضی بیماریهای ویروسی را حتی پس از انجام آزمایش تشخیص داد، غالباً; می توان پیش از انجام تشخیص طبی متعارف با داروی هومیوپاتی، بیمار را درمان نمود.

استفاده از آنتی بیوتیک فقط در بعضی عفونت های باکتریال سودمند است و از آنجا که بیماری های ویروسی شیوع خاص دارند، طب متعارف در این زمینه نمی تواند کمکی کند. در قیاس، غالباً; هومیوپات ها با موفقیت بیماریهای حاد ویروسی مانند سرماخوردگی، سرفه های ناشی از وجود ویروس، آنفلوانزا، گاستروآنتریت (که گاهی سرماخوردگی معده نامیده می شود) و هپاتیت ویروسی را درمان می کنند.

هومیوپات ها از آلیوم سپا Allium cepa (پیاز)، اوفریزیا Euphrasia (حشیشة النور)، ناتروم مور Natrum mur(نمک طعام) یا سایر داروهایی که بر حسب بیمار انتخاب می شود برای سرماخوردگی استفاده می کنند. آکونیت (آقونیطون)، بلادونا، بریونیا (رازک وحشی)، فسفوروس (فسفر) و سایر داروها در درمان عفونت های شایع ویروسی دستگاه تنفس به کار می روند.

انفلوانزا، یکی از بیماری هایی است که به علت عفونت ویروسی ایجاد می شود و به آسانی با هومیوپاتی درمان می گردد. با وجودی که فردی بودن داروهای هومیوپاتی معمولاً; یک مورد الزام برای تأ;ثیر آنها است، ولی بیماریهایی هم وجود دارد که بعضی داروها در آنها تأ;ثیر خاص دارد. اوسیلوکوکسینوم Oscillococcinumیکی از داروهایی است که هومیوپات ها تأ;ثیر خاص آن را در درمان آنفلوانزا یافته اند. سازنده ی این دارو، لابراتوارهای بوآرون Boiron در لیون فرانسه پی برده است که این دارو در درمان فلو وقتی ظرف 48 ساعت بعد از شروع نشانه ها مصرف شود، در 80 تا 90 درصد موارد مؤ;ثر است. موفقیت استفاده از این دارو در فرانسه آنچنان گسترده بود که درآن کشور به صورت وسیع برای درمان فلو به کار می رود.

جالب توجه آنکه، اوسیلوکوکسینوم در واقع یک میکرو دوز از قلب و کبد یک اردک است. جای تعجب است که چگونه این ماده برای فلو سودمند است ولی باید گفت که در واقع منطق خاصی در پس این کار وجود دارد. نتایج پژوهش در کلینیک مایو نشان داده است که سوپ جوجه دارای تأ;ثیر ضد ویروسی است. از آنجا که سوپ جوجه اصولاً; آبگوشت اندام های جوجه است، شاید بتوان گفت اوسیلوکوکسینوم نیز به این علت مؤ;ثراست که سوپ اردک است.

دکتر بن هول Ben Hole هومیوپاتی که در اوریندای Orinda کالیفرنیا کار می کند گزارش داده است: اوسیلوکوکسینوم به طور چشمگیری موفق است ولی در موارد نادری که مؤ;ثر نیست یا در دسترس نمی باشد، می توان ازچند داروی دیگر هومیوپاتی استفاده کرد که وقتی برحسب فرد تجویز شوند دارای نتایج عالی می باشند .

سایر داروهای هومیوپاتی رایج در درمان فلو عبارتند از ژلسمیومGelsemium (یاسمن زرد)، بریونیا Bryonia، روس تاکس Rhusiox و اوپاتوریوم پرفولیاتوم Eupatorium perfoliatum بهبود از عفونت راجعه و درازمدت ویروسی با وجودی که با طب متعارف، بسیار اندک می توان از شر عفونت های راجعه یا دراز مدت ویروسی خلاص شد، ولی هومیوپات ها مشاهده کرده اند که با استفاده از میکرو دوزهامی توان نشانه های بیماری های مزمن و مختلف ویروسی مثل هرپس سیمپلکس، هرپس ژنیتال، ویروس اپشتین بار مزمن و زگیل را از بین برد، نمی توان ادعا کرد که داروهای هومیوپاتی در واقع این بیماریهای مزمن را علاج می کنند زیرا تصور بر آن است که ویروس در سراسر عمر بیمار در بدن باقی می ماند ولی با این وجود، هومیوپات ها دریافته اند که در بیماران تحت درمان، حمله های عفونت به طور چشمگیری از شدت کمتر برخوردار است و یا به مدت طولانی، نشانه یی دیده نمی شود.

رویکرد هومیوپاتیک درمان تمام این بیماری ها شامل است بر تحلیل کامل تمامیت نشانه های بیمار. بنابراین دارویی برای بیماری خاص وجود ندارد.

● اصلاح داغ های مزمن

بعد از عفونت ویروسی (یا حتی باکتریال)، گاهی بیماران حس می کنند هنوز به وضع سلامت پیشین خود بازنگشته اند، به طور معمول، در این موارد نیز دارویی براساس فرد انتخاب و تجویزمی گردد. در صورتی که داروی انتخابی بر اساس بیمار مؤ;ثر باشد، هومیوپات گاهی یک دوز تقویت شده potentized از ویروس خاص را تجویز می کند که سبب آلودگی قبلی شخص شده تا قدرت بیمار را در جهت بازیافت سلامت تقویت کند. واریسلینوم Varicellinum (اگزودای حاصل از وزیکول آبله مرغان) معمولاً; طی یک میکرودوز مطمین برای نشانه هایی داده می شود که پس از آبله مرغان باقی می مانند و پاروتیدینوم Parotidinum (اگزودای ویروس اوریون) غالباً; برای نشانه هایی تجویز می شود که بعد از اوریون باقی مانند.

برای نورالژی های بعد از هرپس، داروی شایع عبارت است از هایپریکوم Hypericum (هوفاریقون، علف چای)، کالمیا Kalmia (کوهی mountain laurel)، منیزیافسفوریکا Magnesia phosphorica (فسفات دومنیزی)، کاستیکوم Causticum (هیدرات پتاسیم هاهنمن)، مزریوم Mezereum (زیتون Spurge olive) یا آرسنیکوم. Arsenicum حالت ضعف بعد از حمله ی آنفلوانزا غالباً; با چاینا china (پوست تنه ی گنه گنه)، ژلسمیوم ، سولفور، فسفوریکوم اسیدوم (اسید فسفریک) کادمیوم یا آوناساتیوا Avena sativa (جوی دو سر) درمان می شود.

عفونت های تنفسی گاهی مزاحمت ایجاد کرده و سبب ترشح مزمن بینی، سینوزیت و عفونت های گوش می شوند. بعضی از داروهای رایج که در این مورد تجویز می شود عبارتند از کالی بی کرومیوم (بی کربنات پتاس)، کالی یوداتوم (یدورپتاسیم)،کالی کاربونیکوم (پتاسیم کربنات)، کالی موریاتیکوم (کلرور پتاسیم)، کالی سولفوریکوم (سولفات پتاسیم)، سیلیسیا (سیلیکا)، مرکوریوس، پولساتیلا، آلومینا (آلومینیوم) ناکس و میکا (Poison nut) و کونیوم Conium (hemlock).