بسیاری از بیماری ها با کاهش میل جنسی باعث می شوند روابط زناشویی تحت تاثیر قرار بگیرد. در واقع می توان کاهش میل جنسی را به عنوان یکی از بارزترین عوارض این بیماری ها به حساب آورد. با توجه به این حقیقت می توان اذعان کرد که اگر دچار کاهش میل زناشویی و یا هر نوع اختلال دیگری در این عملکرد هستید، بهتر است به پزشک مراجعه نمایید تا دلیل اصلی آن مشخص شود و با رفع مشکل زمینه ای، این مشکل شما نیز برطرف شود. در ادامه به بعضی از مهم ترین بیماری هایی که میل زناشویی را تحت تاثیر قرار می دهد اشاره می کنیم...
1) بیماری های عروقی
برخی از اختلالات عروقی در قالب مشکلات زناشویی خود را نشان می دهد. به مرور زمان رگ های خونی را تحت تاثیر قرار داده، شریان ها را سخت و باریک می کند و همین مساله، خون رسانی به دستگاه تناسلی را کاهش می دهد.
2) دیابت
اغلب مشکلات زناشویی ناشی از بیماری دیابت است که با مشکلات دیگری نظیر آسیب های عصبی و بیماری های عروقی همگام می شود. در زنان این عارضه به شکل کاهش میل زناشویی است. البته این عوارض با کنترل قندخون، فشارخون و سطح کلسترول قابل جبران است.
3) افسردگی
اغلب به دنبال افسردگی اختلالات زناشویی بروز می کند. اگر مواد شیمیایی مغز و یا هورمون ها و ناقل های عصبی در وضعیت متعادلی نباشند، میل زناشویی، انگیختگی زناشویی را تحت تاثیر قرار می دهد و دارو های ضدافسردگی باعث کاهش میل زناشویی می شود. البته خوشبختانه دارو هایی با فرمول مشابه ویاگرا و یا خود ویاگرا می تواند به بهبود این وضعیت کمک موثری کند.
4) یایسگی
میل زناشویی زنان به موازات تغییر در هورمون های خاص افول می کند. افت مقدار استروژن که در انگیختگی زناشویی موثر است، باعث خشکی واژن و دردناکی آمیزش می شود. تستوسترون، هورمونی که در میل زناشویی هر دو جنس نقش دارد، با افت فعالیت تخمدان ها کاهش می یابد و در جمع، این مساله باعث کاهش میل زناشویی می شود.
5) عوارض جانبی برخی داروها
دارو های بی شماری هستند که چنین تاثیر ناخواسته ای رابه همراه خواهند داشت. علاوه بر دارو های ضدافسردگی، دارو های فشارخون و حتی دارو های ضدبارداری می تواند میل زناشویی را تحت تاثیر قرار دهد.
6) ام.اس
این بیماری که باعث تخریب سیستم عصبی مرکزی می شود، روی عملکرد آمیزشی تاثیر می گذارد. عدم خشنودی از آمیزش و یا فقر میل زناشویی در زنان می تواند دال بر ابتلا به این بیماری باشد. بیماری های عصبی دیگری نظیر پارکینسون نیز چنین تاثیر مشابهی را به همراه دارد.
7) آندومتریوز
بیش از 5 میلیون زن در شمال آمریکا دچار این اختلال هستند. علاوه بر این، علایم دردناک این بیماری نظیر گرفتگی های شکمی دردناک، قاعدگی های شدید و درد مزمن لگنی، امکان آمیزش را به سختی فراهم می کند و تجربه ای ناخوشایند خواهد بود.
8) کیست های تخمدانی
آمیزش های دردناک، می تواند علامتی از کسیت های رحمی باشد. بیماری التهاب لگن و یا سرطان لگن نیز چنین علامتی را به همراه دارد. به طور کلی آمیزش های دردناک را نباید نادیده گرفت.
9) اختلالات تیروییدی
تیرویید، غده ای پروانه ای در جلوی گردن است که نقش مهمی در حیات و سلامت فرد ایفا می کند. مدیریت فرآیند متابولیسم، از دما تا وزن و همچنین سلامت زناشویی از فعالیت های غده تیرویید است.
10) آپنه
آپنه که اصطلاحا به آن، خفگی در خواب می گویند، مشکلی است که در آن تنفس به مدت 10 ثانیه متوقف می شود و این روند مرتب در خواب تکرار می شود. پزشکان می گویند آپنه نیز می تواند به بروز مشکلات زناشویی در مردان منجر شود.
● واقعیت ها
شما ممکن است احساس کنید که میل زناشویی شما کم رنگ شده است. یا چیزهایی که قبلا برای شما لذت آور بوده اکنون ناراحت کننده به نظر می رسد. شما تنها نیستید. خیلی از زنان دچار مشکلات زناشویی در نقاطی از زندگی خود می شوند. تخمین زده می شود که ? نفر از هر ?? زن حداقل یک نگرانی زناشویی را تجربه کرده است. ناتوانی زناشویی در زنان دلالت بر مشکلات مزمن یا عودکننده در مصاف با یک یا برخی از پاسخ های زناشویی است. به آنچه شما تجربه می کنید ناتوانی زناشویی در زنان نمی گویند مگر اینکه شما درباره آن مضطرب بوده یا تاثیر منفی بر ارتباط شما با همسرتان داشته باشد. اگرچه مشکلات زناشویی در ارتباط با ناتوانی زناشویی در زنان دلایل متفاوتی دارد ولی اغلب قابل درمان هستند. ارتباط دادن دلواپسی های خود و فهم کالبدشناسی و فیزیولوژی طبیعی پاسخ های بدن به میل زناشویی قدم های مهمی است به طرف دوباره به دست آوردن رضایت زناشویی.
● علایم و نشانه ها
دلواپسی زناشویی در زنان با هر سنی اتفاق می افتد ولی ممکن است در زمان های آسیب پذیری هورمونی شایع تر باشد، مانند بعد از زایمان یا در زمان انتقال به یایسگی. نگرانی های زناشویی همچنین ممکن است با بیماری های عمده مانند سرطان اتفاق افتد. مشکل شما به عنوان ناتوانی زناشویی در زنان دسته بندی می شود اگر شما یک یا بیشتر از موارد زیر را تجربه کرده اید و یا تجربه نگرانی شخصی به علت آنها دارید:
ـ میل زناشویی در شما کم شده یا وجود ندارد.
ـ شما با فعالیت زناشویی برانگیخته نمی شوید یا علی رغم میل زناشویی برانگیخته نمی شوید
ـ شما نمی توانید به اوج لذت زناشویی (ارگاسم) برسید.
ـ شما دارای درد در زمان تماس زناشویی هستید.
ترجمه زهرا نوروزی منبع MSNBC
روزنامه سلامت www salamat ir