کراتوکونژنکتیویت یا حساسیت بهاره

● کراتوکنژنکتیویت یا حساسیت بهاره چست؟

این بیماری یک حساسیت مزمن و غیرواگیر و دوطرفه ملتحمه در پلک فوقانی و در اطراف قرنیه چشم است. در مناطق گرمسیر وخشک، شایع تر است. شروع این بیماری به طور معمول بین 3 تا 25 سالگی بوده، و در پسران شایع تر از دختران است.

● علایم و نشانه های این بیماری کدامند؟

علامت شایع آن خارش شدید چشم به همراه ترشحات غلیظ و چسبنده است. از دیگر علایم آن حساسیت به نور می باشد.

اغلب بیماران سابقه حساسیت یا اگزمای دوران کودکی را دارند.

چشم پزشک در معاینه ممکن است برجستگی های سفید رنگی را پشت پلک فوقانی و یا اطراف قرنیه مشاهده کند که این یافته کراتوکونژنکتیویت بهاره را از سایر بیماری ها متمایز می کند. گاهی درگیری در قرنیه به صورت نقطه نقطه و سطحی و در موارد شدید زخمی با حدود کاملا" مشخص و استریل مشاهده می شود که می تواند دید بیمار را به طور موقت یا دایمی کاهش دهد.

برای تشخیص افتراقی این بیمار از کراتوکونژنکتیویت اتوپیک باید به سن شروع بیماری، محل زخم ها، درماتیت وعدم وجود تغییرات فصلی توجه شود.

● پاتوفیزیولوژی این بیماری چیست؟

واکنش های آلرژیک در نتیجه پاسخ شدید سیستم ایمنی بدن به مواد غیر خودی که ایمونوژن یا آلرژن نامیده می شوند، به وجود می آیند. جز اصلی شرکت کننده در بیماری کراتوکونژنکتیویت بهاره سلول های ایوزینوفیل هستند.

● کنترل این بیماری چگونه است؟

هدف از کنترل این بیماری، کاهش علایم و جلوگیری از ایجاد عوارض تهدید کننده بینایی است. موثرترین درمان حذف یا دوری از مواد آلرژن است که در اغلب اوقات غیر ممکن می باشد.

کمپرس سرد و استفاده از اشک مصنوعی و پماد های چشمی باعث تسکین علایم و رقیق شدن آنتی ژن ها می شود.

برای درمان مرحله حاد این بیماری میتوان از آنتی هیستامین های موضعی و در موارد شدیدتر از قطره های کورتیکواسترویید موضعی استفاده کرد. به یاد داشته باشید که استفاده از مواد ثابت کنند ه غشاء سلول مانند کرومولین سدیم علایم فعلی بیماری را کاهش نمی دهد بلکه باعث کاهش علایم آتی بیماری می شود.

بنابراین از این دسته از داروها برای جلوگیری و کنترل علایم بیماری استفاده می شود و از آنجایی که این قطره ها بر خلاف کورتیکواستروییدها بی ضرر می باشند، بایستی مرتب از آنها استفاده کرد تا اثر آنها ظاهر شود.

برای بیمارانی که زخم قرنیه دارند، باید با قطره های سیکلوپلژیک و آنتی بیوتیک های موضعی تحت درمان قرار گیرند. استفاده از یک لنز پانسمانی و نازک می تواند باعث کاهش تماس بین قرنیه و پلک شود.

زمانی که قسمت سطحی قرنیه ترمیم شد آنگاه می توان از قطره های کورتیکو استرویید نیز استفاده کرد. این دسته از بیماران باید هر 1 تا 3 روز یک بار برای پی گیری مراجعه کنند.

بهتر است برای کنترل این بیماری یک ماه قبل از شروع و در طول فصل حساسیت، از مواد ثابت کننده غشا سلول مانند کرومولین سدیم استفاده کرد و آنها را قطع نکرد زیرا پس از قطع، با شروع مجدد حداقل 2 هفته طول می کشد تا اثر آنها ظاهر شود.