زندگی پردرد و محنت زنان در دنیای امروز

آنچه که بیش از هر چیز نگران کننده است، روند رو به رشد خشونت و انجام رفتارهایی بربرگونه و وحشیانه علیه زنان است. در سراسر تاریخ بشریت، هرگز ما شاهد چنین وضعیت تکان دهنده و مصیبت باری نبوده ایم. نسل کشی، پاکسازی نژادی، جنگ، تروریسم، شکنجه، نقض حقوق بشر، روی کار آمدن دولت های نظامی، تجاوز به عنف به عنوان یک سلاح جنگی، سربازان کودک، ایدز، ابولا، گرمایش جهانی، قحطی، خشکسالی های باورنکردنی. چگونه می توان در برابر این همه فجایع مقاومت نمود؟ هر چند زنان دنیای ما ناگزیر به مقاومت در چنین شرایطی هستند. زنان آسیب های این دنیای بی رحم را بر بدن هایشان مشاهده و تحمل می کنند، به این امید که روزی بدن هایشان قدرتمندتر و مقاوم تر گردد آنان رؤیای جهانی را در سر دارند که در آن به زنان احترام می گذارند و سرانجام آنان می توانند به جایگاه حقیقی خود دست یابند.

● زنان در محاصره- میانمار / برمه:

دولت حاکم محدودیت های زیادی را برای بوداییان ایجاد نموده است. زنان برمه ای در 18 سال اخیر، با انواع شکنجه و ضرب و شتم و آوارگی و تحقیر روبه رو بوده اند.

● دارفور / سودان:

در این منطقه، بیش از 000/400 انسان قتل عام شده اند. 000/500/2 نفر دیگر آواره گردیده اند. غم انگیزترین واقعیت این جنگ، به استفاده گسترده از تجاوزات جنسی به زنان و کودکان به عنوان یک حربه جنگی باز می گردد. در این منطقه، از تجاوزات جنسی به عنوان ابزار نسل کشی ها و پاکسازی های نژادی دولتی بهره برده می شود.

● عراق:

در سایه یک جنگ طولانی، بیش از 000/000/2 آواره به وجود آمده اند. زنان و کودکان، آسیب پذیرترین افراد به شمار می روند که در اردوگاه ها و خیابان ها باید به زندگی بپردازند.

● جمهوری چچن:

در سال های اخبر، 500/7 سرباز روسی کشته شده اند. 000/4 شهروند غیرنظامی را هم بیافزاییم؛ اما آمار واقعی، از مرگ حدود 000/100 غیرنظامی به ویژه زنان و کودکان حکایت دارد. سازمان ملل در سال 2007 میلادی گزارش داد که از 33 میلیون متقاضی پناهندگی در سراسر دنیا، بیش از نیمی از آنها زن و کودک هستند.

● نگاهی به مهم ترین شیوه های خشونت علیه زنان:

اگر از تجاوزات جنسی صرف نظر کنیم، باید به مسأله کودکان سرباز و جدا شدن آنان از مادرانشان اشاره نماییم. هم اینک در 35 کشور، بیش از 000/300 سرباز کودک مشغول جنگ هستند. رویدادهای اتفاق افتاده در جمهوری خلق کنگو را باید یک فاجعه بی سابقه به شمار آوریم. گزارش اخیر روزنامه نیویورک تایمز و اختصاص تیتر اول آن به این جنگ، نفس های بسیاری را در سینه هایشان حبس نموده است. در این کشور، هم اینک زنان بسیاری وجود دارند که به دلیل آسیب های فراوان وارده ناشی از تجاوزات جنسی، دیگر قابل درمان نیستند. یکی از این زنان می گوید: ما نمی دانیم چرا چنین بدرفتاری هایی روی می دهد، اما یک چیز را می دانیم... همه این کارها برای نابودی زنان انجام می شود. از سوی دیگر، خانم دکتر موکویگ می گوید: در شهر شابوندا، حدود70 % زنان، مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند... در بیمارستان این شهر، من همه روزه 6 عمل جراحی ترمیم ضایعات تجاوزات جنسی را انجام می دادم... بر روی همه تخت های بیمارستان، من شاهد انبوهی از زنان بودم که بر پشت خوابیده، پیچ و تاب می خوردند، به سقف اتاق ها می نگریستند و کیسه دفع ادرار خود را در کنار خویش داشتند. در این منطقه پرآشوب، تجاوز به زنان در مقابل چشمان شوهرانشان، یک عمل عادی برای شکستن روحیه مردم به شمار می رود. چنین اتفاقاتی در آفریقا سابقه ای طولانی دارد.

● در کشور فقیر هند نیز ما شاهد یک فاجعه انسانی تکان دهنده هستیم:

فزونی یافتن تعداد پسران به نسبت تعداد دختران و رشد تعداد سقط جنین های دختر که نسبت دختران و پسران را با تغییراتی بی همتا در دنیا روبه رو نموده است. سازمان عفو بین الملل، در گزارش اخیر خود به ابعاد این فاجعه جنسیتی اشاره می نماید. دولت هند اعلام نموده که در 20 سال اخیر حدود 10 میلیون نوزاد دختر، قبل و یا بلافاصله پس از تولد، توسط والدینشان به قتل رسیده اند. حتی در شهر دهلی نو، پایتخت هند، تعدادی از زنان، نوزادان دختر خود را پس از به دنیا آمدن با دست هایشان خفه می کنند! البته پزشکان هم در این جرایم شریک هستند. به عنوان مثال، چندی پیش در چاه فاضلاب یک کلینیک پزشکی، صدها جنین دختر به دست آمد.

● پایانی بر این خشونت های غم انگیز:

کمیته نجات بین المللی (IRC) که از دیرباز در مناطقی که خشونت های انسانی روی می دهد، حضور دارد، تلاش برای حفظ زندگی زنان را در دستور کار خویش قرار داده است. در این کمیته که بین 400 تا 500 عضو دارد و حدود 80% اعضای آن را زنان داوطلب تشکیل می دهند و با استقرار پایگاه های خود در جوار مناطق پرآشوب، کمک های پزشکی و انسان دوستانه را به آنان می رسانند. هر چند این شرایط، استرس زیادی را برای آنان به وجود می آورد. ارایه کمک به زنان آسیب دیده در خشونت ها و زد و خوردهای مناطقی نظیر کوزوو، دارفور، لیبریا، گینه، سیرالیون، عراق، تایلند و اندونزی، در کانون توجه این کمیته قرار دارد. بی تردید از نقش مهم مردان نیز در کاهش آسیب های جسمی و روحی زنان نباید به سادگی چشم پوشی کرد. در اردوگاه های آوارگان، ما شاهد بدرفتاری هایی نظیر تجاوز جنسی، خشونت، حاملگی های ناخواسته، سوءاستفاده جنسی از کودکان و بردگی هستیم و خرید و فروش زنان و کودکان، یک فعالیت عادی به شمار می رود.

در بسیاری از نقاط دنیا، زنان تنها یک کالا به شمار می روند؛ اما خبر خوب این است که بسیاری از زنانی که در گذشته به عنوان قربانیان خشونت ها به شمار می رفتند، امروزه به رهبران محلی برنامه های سازمان های بین المللی حامی حقوق بشر تبدیل شده اند؛ اما با افزایش روزافزون اعمال خشونت های مختلف علیه زنان چه می توان کرد؟ آیا ریشه بسیاری از این بدرفتاری ها، در عدم نگرش برابر به زنان و مردان بازنمی گردد؟ و آیا با ارایه آموزش های مناسب به زنان و مردان، شاهد کاهش این سوءاستفاده های شرم آور نخواهیم بود؟بی تردید، در سایه اتحاد با یکدیگر، ما می توانیم این فجایع را متوقف نماییم.