در حالی که دیگر هم جنس های من خود را وقف جهاد ضد قوانینی کردند که زنان کشور را به بند می کشند، من به دفاع از استقلال فردی خویش برخاستم؛ در حالی که زنان دیگر برای فرا رسیدن روزگار خوش آینده، دست به دعا برداشتند، من برای آن کوشیدم؛ در حالی که دیگران سعی کردند با بحث، برابری زن و مرد را ثابت کنند، من با کار کردن آن را با موفقیت به اثبات رساندم. (امانی سیچز، فرشته ترسناک، ویکتوریا وودهال، 1927 - 1838، نیویورک، 1928) بیانیه بالا هر چند چندان متواضعانه نیست اما درباره ویکتوریا وودهال با توانایی فردی شگفت انگیزش در تجسم انسانی دادن به اهداف سیاسی و اجتماعی درست به نظر می رسد. سال گذشته، هنگامی که مشخص شد، هیلاری کلینتون، یکی از نامزد های حزب دموکرات برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2008 خواهد بود، بحث های زیادی بر سر مساله حضور زنان در انتخابات ریاست جمهوری درگرفت و بسیاری این انتخابات را از حیث تنوع حضور افراد متفاوت از لحاظ جنسیت، قومیت و نژاد کم نظیر دانستند. اما همیشه گفته اند و می گویند بزرگان امروز روی شانه های غول های دیروز ایستاده اند؛ غول هایی که آنقدرها هم وحشتناک نبوده اند. هیلاری کلینتون نیز روی شانه های زنی ایستاده که ویکتوریا وودهال کلافلین نام دارد. زنی که برای بار اول پا به عرصه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گذاشت ویکتوریا وودهال بود، نه هیلاری کلینتون. آن هم نه در چند دهه اخیر که 136 سال پیش. او پس از تلاش های فراوانی که در جنبش زنان آمریکا در قرن 19 برای کسب حق رای کرد، به یکی از مهم ترین سمبل های حقوق زنان در آمریکا و نیز اصلاحات کارگری تبدیل شد. اقتدار سخن و مقالات وی انکارناپذیر است.
● ویکتوریا که بود
ویکتوریا وودهال کلافلین سال 1838 در خانواده ای فقیر که ساکن اهایو بودند متولد شد. پدر او روبن بکمن کلافلین وکیل بود. ویکتوریا در تمام عمرش با خواهرش تنسی سلست کلافلین رابطه بسیار نزدیکی داشت که هفت سال از خودش کوچک تر بود. ویکتوریا و تنسی که از خانواده ای فقیر بودند با دوره گردی و غیب گویی و نیز از داروفروشی امرار معاش می کردند. کاملاً مشخص است که این نهاد های متعلق به افراد تحصیلکرده و متشخص نبودند که در قالب نهضت های طرفدار لغو برده داری به مطالبه حق رای برخاستند. این تلاش به همت آمریکاییانی آغاز شد که از هر راهی پول درمی آوردند و به امید جهانی بی عیب و نقص روزگار می گذراندند. ویکتوریا هنگامی که 15 سال داشت با دکتر وودهال 28 ساله ملاقات کرد. مدت کوتاهی پس از این ملاقات ویکتوریا با وودهال، مردی که ادعا می کرد خواهرزاده شهردار نیویورک است، ازدواج کرد. ویکتوریا خیلی زود فهمید همسرش الکلی و لاابالی است و تنها کار شبانه روزی اوست که از لحاظ مالی خانواده را تامین می کند. آنها دارای دو فرزند بودند که یکی از آنها بایرون در سال 1984 با معلولیت ذهنی متولد شد. ویکتوریا سپس شوهر دایم الخمر خود را ترک کرد و با بازیگری به تامین معاش پرداخت.
● ویکتوریا و عمل گرایی برای حق رای زنان
تجربه های ویکتوریا به او آموخته بود که چگونه به همه فضاهای سیاسی مردانه نفوذ کند. یک سال بعد از اینکه وارد وال استریت شد، تصمیم گرفت به سومین کنگره سالانه حق رای زنان در واشنگتن برود. او در این کنگره به استدلال بر این مبنا پرداخت که اصلاحیه های چهاردهم و پانزدهم که به مردان سیاهپوست آمریکایی حق رای داده است، شامل حال زنان نیز می شود، زیرا بیانگر آن است که هر کسی در ایالات متحده متولد می شود یا به تابعیت آن درمی آید، شهروند آن و دارای تمامی حقوق شهروندی است. او زنان را فراخواند تا دست به اقدام مستقیم بزنند و بی هیچ تکلفی رای خود را به صندوق ها بریزند. بدین سان او حقوق برخاسته از قانون اساسی را به حرکت و عمل مستقیم پیوند داد. الیزابت کدی استانتون، سوزان ب. آنتونی و ایزابل بیچر که از فعالان حق رای زنان در آمریکا بودند، نیز این پیشنهاد او را تحسین و او را تصدیق کردند.
● زنی که می خواست رییس جمهوری باشد
طبق نظر تاریخ شناسان آمریکایی، ویکتوریا وودهال زنی بود که 100 سال از زمان خود جلوتر حرکت می کرد. اگرچه امروز تعداد کمی از مردم آمریکا او را می شناسند، اما هنگامی که سال 1872 وارد رقابت برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شد، از مشهورترین زنان زمانه خود بود. او از طرف حزب حقوق برابر کاندیدای ریاست جمهوری شد و در حالی خود را نامزد ریاست جمهوری کرد که زنان هنوز حق رای نداشتند. کاندیداتوری وی گروه های متفاوتی از مردم را به خود جذب کرد که کارگران، زنان طالب حق رای و کمونیست ها از جمله آنها بودند. آنها دولتی از مردم توسط مردم و برای مردم می خواستند. او و تنسی در راس گروهی 50 نفره به راهپیمایی پرداختند و به اعدام موسسان کمون شکست خورده فرانسه اعتراض کردند. آنها پلاکاردی با این مضمون حمل می کردند برابری سیاسی و اجتماعی را برای هر دو جنس کامل کنید .
● و پایانی برای مادربزرگ
اگرچه ویکتوریا در تمام دوران جوانی تا آنجا که می توانست به فعالیت های برابری خواهانه و حق طلبانه برای زنان و کارگران پرداخت و به همه حرف های خود نیز عمل کرد و تنها در سطح فلسفه پردازی های انتزاعی باقی نماند اما در سنین میانسالی خسته و بی سر و صدا به انگلستان رفت تا در آنجا زندگی آرامی را پیش گیرد. او برای بار سوم در انگلستان با یک بانکدار بریتانیایی ازدواج کرد و تا پایان عمر نیز در کنار او باقی ماند. وی در سال 1927 درگذشت. او مادربزرگ دختران آمریکا بود.
نیلوفر انسان
روزنامه سرمایه