حقوق یک زن واقعاً چیست ؟

آیا ساده لوحانه نیست به زنی كه در جامعه ما زندگی میكند بگوییم حقوق شما مهریه ونفقه و حضانت و جهیزیه و طلاق است .پس حق زندگی زن كجاست؟ قوانین ایران با اینهمه طول و عرض و عنوانهای مختلف چه جایگاهی در بهبود زندگی و ایجاد شرایط مساعد برای بانوان ایجاد كرده اند ؟

بانوان محترم از فردا همه به دادگاه مراجعه كنید چون قرار است برای شما مشاور هم بگذارند تا حقوق شما را مطالبه كند ؟! .

دیروز در دادگاه خانواده بودم زنی داشت گریه میكرد

مرد میگفت من مایل به طلاق هستم و حقوق همسرم را میدهم

زن كه اتفاقاً تحصیل كرده هم بود با شیوه و ناله میگفت پول به چه در من میخورد من و خانواده ام با آبرو هستیم نمیتوانیم نام و ننگ طلاق را بپذیریم .

جالب اینجا بود كه شوهر خانم یك وكیل خانم هم بهمراه داشت اما خانم تنها بود .دادرس عنوان كرد حقوق زن در قانون مشخص است و حق طلاق هم مشخص است .

من و هر فرد دیگری كه حضور داشت از گریه های زن ناراحت شده بودیم .

ایشان فقط بخاطر آبروی خود میگریستند .

در مقابل ما خانواده دیگری حضور داشت .

●شرح حال خانواده مذكور:

عقدی با سرعت بوقوع میپیوندد و اجازه نامزدی برای یك مدت كوتاه هم نمیدهند و دو ماه بعد از عقد اختلافات بالاگرفته و خانم وكیل اختیار میكنند و مهریه اجرا میگذارند و خواستار نفقه شده بهمراه اینها تقاضای طلاق(از نوع عسر و حرجی) میكند در عین حال حتی یك روز زندگی مشترك وجود نداشته و خانم باكره میباشند . . . .

مادر این دختر خانم كه نقش فراوانی در شدت گرفتن اختلافات داشته اند رو به جمع بانوان حاضر در سالن دادگاه میكنند و برای شماتت طرف مقابلشان(دامادشان) با اشاره به گریه های آن زن بیچاره عنوان میكنند: این مردهای كثافت

البته جای بحث نبود و بقول معروف از كوزه همان برون تراود كه در اوست .

وچه جالب بعضیها از آب گل آلود ماهی میگیرند .

خانواده ای كه بعد از مدت كوتاهی بحث طلاق را به پیش میكشند و این حرف را با قاطعیت مطرح میكنند و در عین حال به داماد عنوان میكنند اگر آبروی خود را دوست داری و نمیخواهی آبروی خود را ببازی و در محل كارت با آبرو ریزی روبرو شوی بهتر است مهریه را بدهی و طلاق هم همچنین .هر چند شوهر این خانم حاضر به پرداخت مقداری پول بود تا با این شرایط آبروی خود را حفظ كرده و حتی همزمان با آن طلاق هم حاضر بود بدهد و یا اینكه دختر بر سر زندگی مشترك بیاید اما خانواده دختر مانع بودند آنها مبالغ قابل توجه به انضمام طلاق را در دستور كار خانوادگی خود داشتند و وكیلشان قرار بود به این خواسته ها جامه عمل بپوشاند .

انصافاً در محل كار و زندگی این جوان هر كاری كه میتوانستند كردند و تقریباً دیگر كاری نمانده بود كه نكرده باشند .حالا سه سال از ابتدای عقد گذشته و با اقداماتی كه شد حتی نتوانستند مهریه بگیرند و در اقدامات حقوقی خودشان گرفتار و اسیر شدند .نفقه و طلاق هم خیلی راحت در دادگاه رد شد .

نفرت آن خانم زیاد بی مورد نبود چون آنها آبروی خود را وسیله كردند تا به مادیات برسند اما پولی حاصل نشد و ضررهایی هم از جهت گرفتن وكیل شامل حالشان شد و آبرویشان هم مقدمتاً با اقدامات خودشان رفته بود .

حالا فكر می كنید وكیل و مشاور چه كمكی میتواند به این قبیل خانواده ها و یا آن زنی كه عنوان میكند من آبروی خودم را میخوام و پول بدرد من نمیخورد بكند .

راه حل قانونی برای این قبیل موارد وجود ندارد .در واقع قانون ناقص است ، مخصوصاً در بخش خانواده این نقص خیلی مشهود است .

مفهوم زندگی زناشویی چیز پیچیده ای نیست .زندگی از با هم بودن و تفاهم و گذشت بارور میشود اما در عین حال هیچكدام از این مفاهیم قابلیت اجرا در قانون را ندارد .

با این وضعیت بهترین روش كم كردن ورودیهای دادگاههاست .دادگاهی كه حد نهایت قدرت اجرایی آن مهریه ونفقه و طلاق است چه ارزشی برای بهبود جامعه دارد .

تازه اگر این حقوق واقعاً توسط قانون تضمین شود خوب است گاهی یك مهریه 50 میلیون تومانی با یك دادخواست اعسار تكلیفش مشخص میشود .وقتی مرد نداشته باشد چكار میخواهند بكنند . پس قانون در همان محدوده تواناییهای قانونیش هم ضعیف و گاهی ناتوان است .

قانونی كه این جایگاه را دارد چگونه به صراحت وكلای دادگستری روز اول زن را به پافشاری بر روی حقوق مادی خود وادار میكند تا در نهایت كار مشخص نیست به حقوق مادی برسد و شاید هم اصل زندگی خود را از دست بدهد .

چرا قانون اولویتهای زندگی و خانواده را مشخص نكرده ؟ چرا نیامده و بگوید اول بقای خانواده دوم تضمین حقوق زن سوم . . .

قانون گفته اول حقوق زن آنهم معلوم نیست، دیگر جایی برای بقای خانواده هم باقی نگذاشته .تنها لطفی كه قانون در این سالها به خانواده ها كرده این بوده كه طلاق را سخت كرده است و این باعث شده بعد از طلاق هم جوانان بخاطر گذشتن از مراحل پیچ در پیچ طلاق دوباره جعبه شیرینی بدست بگیرند و اینبار بخاطر طلاق شیرینی بدهند .

تا بحال شیرینی طلاق نخورده اید؟چرا تضمینی برای حقوق زن نیست مگر نمیشود راهكارهایی در نظر گرفت كه وضعیت حقوق زن مثل نفقه و مهریه از روز اول مشخص باشد .

اتفاقاً این حقوق با تدابیر ساده ای مثل بیمه های خصوصی و یا دولتی براحتی امكانپذیر است .چرا نهایت خواسته زنها در دادگاهها باید مهریه و نفقه و طلاق باشد ؟چرا مباحث مهمتری مثل بقای زندگی مشترك و حفظ آن و سعی در ایجاد آشتی برای زوجین صورت نمیگیرد .

جواب آن ساده است. چون مباحثی مثل مهریه و نفقه و طلاق دیگر وقتی برای قضات باقی نمیگذارد .اكثر قضات از دیدن دادخواست طلاق توافقی مسرور میشوند چون حداقل خیلی از دردسرهای مختلف را برایشان ندارد .

دیروز وقتی بحث طلاق توافقی در دادگاه مطرح شد ، خانمی كه در دفتر دادگاه حضور داشت صراحتاً تبریك گفت ! .

چون خود دادگاهها هم از مباحث مهریه و نفقه و طلاق میخواهم و طلاق نمیدهم خسته هستند .

بعضی از این قوانین خیلی قدیمی شده اند و كاربرد خود را از دست داده اند ، قضاوت كردن بر اساس این قوانین خیلی سخت شده و صدور بعضی از احكام با این كه منطبق بر قوانین است از روح انصاف تهیست .