اگر زنان بخواهند، می توانند در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شرکت داشته باشند. امروزه زنان باید نقش قربانی بودن خویش را فراموش و از موضع قدرت برخورد کنند و خود را ضعیف ننمایند چون آن چیزی که فکر می کنیم هستیم، خواهیم بود. زنان اکثراً 50 درصد جمعیت کشورها را تشکیل می دهند پس با توجه به این جمعیت، زنان باید در عرصه سیاست و در مذاکرات صلح جویانه و حل منازعات و مشکلات بین المللی سهم داشته باشند. در غیر این صورت اگر زنان منتظر دعوت از جانب مردان باشند روند پیشرفت زنان در عرصه های سیاسی و بین المللی بسیار به کندی پیش خواهد رفت. باید خودشان قدم اول را برای ورود به این عرصه ها بردارند.
با توجه به گزارشات به نظر می رسد چالش ها و مشکلات زنان مسلمان کشورهای مختلف همه از یک جنس و مشترک است و باید برای حل این مشکلات تصمیم های مشترک اتخاذ شود. پس این مشکلات مشکل یک کشور نیست، مشکل تمام کشورهاست به خصوص کشورهای اسلامی چراکه کمبودها، آزارها و چالش هایی که برای زنان مسلمان وجود دارد اکثراً به نام دین اسلام مطرح می شود که البته اصلاً اینگونه نیست. دین اسلام هرگز خشونت را برای هیچ کس بالاخص زنان نپذیرفته است.
مهم است که زنان رهبر اقداماتی را برای حل این مشکلات اتخاذ کنند و از طرفی مردان را نیز برای حل این مشکلات شریک خویش بدانند. هیچ وقت مشکل زنان حل نمی شود مگر اینکه مردان هم در این امر مشارکت داشته باشند زیرا مردان سیاست ساز هستند. متاسفانه اغلب کنفرانس های با موضوع زنان، مشکلات و حقوق آنان در محیط اغلب زنانه و با حضور شنوندگان زنانه صورت می گیرد و این امردرست مثل این است که خودمان با خودمان صحبت کنیم و اغلب نتایج مثمرثمری به همراه ندارد. پس زنان در کنار اعتماد به توانایی ها و حفظ جایگاه خویش، خوب است که از مردان و تاثیر و درایت آنها برای پیشبرد اهداف صلح طلبانه و بشردوستانه خود مدد بجویند، به خصوص از مردان مسلمان آگاه و طرفدار حقوق زن که از تعالیم زیبا و حقیقی اسلام مطلع هستند و در این مورد هیچگونه تعصب به دور از منطق ندارند.
در عین حال برای مردان ناآگاه اطلاع رسانی صورت بگیرد تا حقیقت و جایگاه زن را از نظر اسلام بشناسند و طبق آیین حقیقی دین شان عمل کنند. در رابطه با زنان و دفاع از حقوق زن معاهدات و اسناد کافی بین المللی وجود دارد به عنوان مثال کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (SIDA) که حدود 151 کشور جهان از جمله 51 کشور مسلمان عضو این کنوانسیون هستند. همچنین قطعنامه 1325 شورای امنیت در رابطه با نقش زنان در صلح و امنیت بین الملل و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات، قاطعانه و صریح از دول مختلف خواسته زنان را در عرصه ها و صحبت های سیاسی شرکت دهند.
بنابراین فقدان در زمینه قوانین به نفع زنان وجود ندارند بلکه زمینه اجرای این قوانین مهیا نیست. باید با استفاده از وسایلی که در دست ماست مانند قوانین و اسناد معتبر بین الملل که برای دفاع از حقوق زن موجود است ما شرایط زن ها را در دنیا بهبود بخشیم.
چون زنان به صورت عام در تصمیم گیری های مربوط به جنگ، مثل اعلان یا طرح ریزی برای جنگ دست ندارند پس زنان می توانند در طرح ریزی صلح بسیار موثر باشند و بدین لحاظ نقش زنان در طرح ریزی و پیاده سازی صلح و حل منازعات مسلحانه بسیار مهم است و به این دلیل است که اکثراً به زنان در مذاکرات صلح جایی داده نمی شود. زنان با وجود اینکه در سطح مملکت سیاستمدار نیستند اما در محیط خانواده زنان هر روز با فرزندان و شوهر و اقوام شوهرشان از سیاست و دیپلماسی مدد می گیرند بنابراین در سطوح فراتر از خانواده نیز می توانند سیاستمدارهای بسیار متبحر و خوبی باشند و زنان سیاستمدار موفق وجود داشته باشند.
در افغانستان زنان در سه زمینه نقش تاثیرگذاری ایفا و بسیار موفق بودند:
1) زنان پارلمان و سنای افغانستان: این زنان در مدت چهار سال گذشته بسیار فعال و شجاع در مقابل برخی قوانین و تصمیم ها و موضوعات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و به خصوص موضوعات زنان ایستادند و تغییر سیاست دادند. هم اکنون 25درصد از پارلمان افغانستان مختص زنان است.
2) زنان در جامعه مدنی: وجود موسسات حمایت از زنان در اطراف افغانستان و در مناطق جنگی حاکی از حضور پررنگ و ثمربخش زنان افغان در این عرصه است. زنان افغان در خبرگزاری ها و تلویزیون به عنوان خبرنگار و گزارشگر به ایفای نقش مشغولند و به رغم فشارهای شدید بیرونی و درونی و حتی طرد شدن از جانب خانواده هایشان به کار و رسالت خویش ادامه دادند و خوش درخشیدند.
3) زنان در حکومت افغانستان: اینجانب مدیرکل حقوق بشر و امور زنان وزارت امور خارجه افغانستان هستم و با وجود تمام مشکلاتی که به عنوان یک زن طی این پنج سال برایم پیش آمده، هرگز تسلیم نشدم و در تصمیم گیری هایی مهم مانند معاهدات بین المللی و حقوق بشر و معاهدات مربوط به زنان و سیاست های خارجی در امور مربوط به زنان نقش مهم و فعالی داشته ام. همچنین زنان فعالی در کابینه افغانستان مشغول به کار هستند و با وجود کمی جمعیت زنان نسبت به مردان باز هم موفقیت هایی به همراه داشته است.
بنابراین ما زنان هر چند در اقلیت جمعیت سیاستگذاران و سیاستمداران قرار داریم اما فعالیت هایی داشته ایم که نتیجه بخش بوده است بنابراین باید خود و توانایی هایمان را باور داشته باشیم و از تلاش برای حفظ حقوق و جایگاه خویش باز ننشینیم.
پس خواستن توانستن است و زنان می توانند در رابطه با جلوگیری از جنگ و برقراری صلح بسیار موثر باشند.
زهره راسخ مدیر کل حقوق بشر و امور زنان وزارت خارجه افغانستان
روزنامه سرمایه