معایب و مزایا
دوری از محیط خانواده به کودکان استرس وارد می کند و نداشتن مهارت های اجتماعی می تواند این استرس را دو چندان کند. محققان دریافته اند که کودکان پس از یادگیری مهارت اجتماعی جدید، کاهش کورتیزول را تجربه خواهند کرد. علاوه بر این، کودکان می توانند بهتر با دیگران جور شوند و پیدا کردن دوست برایشان آسان تر خواهد شد. بنابر مطالعه ی منتشر شده در سال 2015 در دانشنامه بین المللی علوم اجتماعی و رفتاری، دوستی های دوران کودکی فاکتور مهمی در سلامت روان بچه ها به حساب می آید.
همچنین دوستی به کودکان فرصت می دهد که مهارت های اجتماعی پیشرفته تری مانند حل مساله و حل تعارض را فرا بگیرند.
علاوه بر این ها، مهارت های اجتماعی خوب به کودکان کمک می کند که آینده ی روشن تری داشته باشند. طبق مطالعه ای که در سال 2015 در ژورنال بهداشت عمومی آمریکا منتشر شده است، مهارت های اجتماعی و عاطفی کودکان در مهد کودک می تواند بزرگترین پیش بینی کننده موفقیت آن ها در بزرگسالی باشد.
در یک بررسی که توسط محققان دو دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه دوک انجام شد نتایج تحقیق نشان داد که کودکانی که در سن 5 سالگی در مواردی مثل اشتراک گذاری، گوش دادن، همکاری و پیروی از قوانین بهتر عمل می کنند، به احتمال بیشتری به دانشگاه می روند و همچنین معمولا قبل از سن 25 سالگی به یک شغل تمام وقت مشغول بودند.
کودکانی که فاقد مهارت های اجتماعی و عاطفی بودند بیشتر در معرض سوء مصرف مواد، مشکلات روابط عاطفی و مشکلات قانونی بودند.
توانایی برقراري ارتباط و حضور در فعالیت‌های جمعی شاید واضح‌ترین و مشخص‌ترین مصداق برای تشخیص میزان اجتماعی بودن هر فردی باشد. موضوعی که زندگی فردی و اجتماعی همه انسان‌ها را تحت تاثير قرار می‌دهد. این درحالی است که در همه فرهنگ‌ها خانواده، عامل اصلی اجتماعی شدن فرزندان در دوران طفولیت است البته در مراحل بعدی زندگی فرد عوامل دیگری مانند مدرسه، رسانه‌ها و گروه همسالان در این امر دخیل هستند، با این وجود نمی‌توان سهم خانواده را در این امر نادیده گرفت.
ابتدا کودک باید این روابط را درک کند
این بخش برای کمک به درک روابط اجتماعی در کودکان در مورد چیزهایی که آن ها را منحصر به فرد می کند، آغاز می شود . گام بعدی به کودکان کمک می کند مهارت هایی را که در ایجاد ارتباط اولیه با کودکان و روابط اجتماعی در کودکان دیگر دخیل هستند را یاد بگیرند.
آن ها باید بدانند چگونه خو درا معرفی کنند ، چگونه مکالمه ی خصوصی را با کودکی دیگر شروع کنند و سپس یاد بگیرند که چگونه مکالمه ای را در گروه حفظ کنند.
بسیاری از کودکانی که دچار مشکلات مهارت های ارتباطی هستند فنون نادرستی را برای تعامل با دیگران و روابط اجتماعی در کودکان انتخاب می کنند.
آن ها ممکن است لاف بزنند و سعی کنند توجه دیگران را جلب کنند ، این روش اغلب می تواند منجر به طرد شدن آن ها از گروه شود . سایر کودکان ممکن است عقب نشینی کرده و فقط گروه را تماشا کنند که این موضوع در نهایت ممکن است منجر به نادیده گرفته شدن آن ها شود.
این کودکان اجتماعی نیستند
نداشتن یک یا دو دوست صمیمی که ارتباط دو طرفه داشته باشند، قادر نبودن به ابراز همدلی با افراد آزار دیده یا طرد شده، نداشتن توانایی در شروع یا حفظ گفت‌وگو و صحبت کردن با اطرافیان، نادیده گرفته شدن یا مورد سوء استفاده و اذیت قرار گرفتن توسط سایر کودکان و اشکال در پیشرفت تحصیلی از عمده نشانه‌های یک کودک خجالتی می باشد.علاوه بر کم رویی یا خجالتی بودن ، سه نوع دیگر از گوشه‌گیری نیز وجود دارد که از نظر زمینه روانی و عواقب با هم کمی متفاوت هستند.
آموزش و تقویت ارتباط اجتماعی کودکان
۱- بی‌میلی اجتماعی یا غیراجتماعی بودن در کودکاندر این حالت کودک میل و اشتیاقی برای بازی با دیگران و همسالان خود ندارد و وقتی با کودکان دیگر است ، ترجیح می‌دهد به تنهایی بازی کند و به اصطلاح کودک حالت شیء گرایی دارد تا اینکه مردم گرا باشد. از ویژگی‌های این حالت عدم وجود نگرانی و ترس از تعامل با همسالان است، یعنی کودک در صورت اجبار به فعالیت گروهی یا یک بازی جالب، وارد جمع می‌شود و به خوبی با دیگران تعامل برقرار می‌کند.
کودکان گوشه گیر و افسرده در محیط هایی خارج از خانه قطعا با مشکل مواجه خواهند شد. در محیط خانواده این کودکان اغلب مورد حمایت قرار می گیرند اما در محیطی خارج از خانه لازم است چیزی برای ارائه به دیگران داشته باشند تا بتوانند به خوبی با آنها رابطه برقرار کنند. اما این ویژگی در دوران دبستان در هر دو جنس همواره با مشکل پذیرش همسالان و تصور و برداشت منفی در مورد خود و تنهایی و گاهی افسردگی همراه خواهد بود. ریشه این رفتار در نهاد کودک است و از جمله دلائل الگوی نا امن پیوند عاطفی در دوران کودکی می باشد، البته کودکان خجالتی نیز ممکن است به طور واکنشی به این نوع رفتار پناه ببرند.
۲- نوع دوم از کم رویی ناظر و تماشاچی بودن درکودک استدر این حالت کودک تمایل به بودن و بازی کردن با دیگر همسالان خود را دارد ولی به خاطر اضطراب اجتماعی از درگیر شدن و شراکت با کودکان دیگر خودداری می کند و از نظر رفتاری در گوشه‌ای فقط بازی کودکان دیگر را تماشا می کند. که معمولاً در کودکان با والدینی که بسیار کنترل‌کننده، حمایتگر و مداخله‌گر هستند بیشتر دیده می‌شود.
۳- کم رویی انزوای اجتماعی در کودکانکودک در این حالت نه تمایلی به بازی با جمع دارد ، حتی از بودن با جمع نیز گریزان است. ماهیت روانی این گروه از کودکان خجالت شدید همراه با خشم و حتی درجاتی از افسردگی می باشد.