کودک اجتماعی من

تمایل کودک به اشتراک گذاری خوراکی یا اسباب بازی می تواند به او در دوستیابی کمک کند. در تحقیقی که در سال 2010 انجام شد و در مجله ی علوم روانشناسی منتشر شد، نشان داده شد که کودکان در سنین نزدیک به 2 سالگی، تمایل به اشتراک گذاری با دیگران دارند-البته در صورت فراوان بودن منابع
اما کودکان بین 3 تا 6 سال عموما خودخواه تر هستند و چندان تمایلی به اشتراک گذاری ندارند. خصوصا اگر برای خود کودک هزینه ای داشته باشد. یعنی کودکی که تنها یک شیرینی دارد تمایل چندانی به نصف کردن آن با دوست خودش ندارد چون این کار برای کودک به معنی لذت کمتر از خوراکی خواهد بود. اما ممکن است اسباب بازی ای که دیگر تمایلی به بازی کردن با آن ندارد را به راحتی با دیگران به اشتراک بگذارد.
در سنین 7-8 سالگی، بیشتر کودکان متوجه مفهوم عدالت می شوند و تمایل آن ها به اشتراک گذاری افزایش پیدا می کند. علاوه بر این، مطالعات نشان داده است که بین اشتراک گذاری و رضایت از زندگی رابطه ی مستقیمی وجود دارد.
به طور کلی، مطالعات انجام شده ثابت کرده اند که کودکانی که به خودشان حس بهتری دارند به احتمال بیشتری راغب به اشتراک گذاری هستند. اشتراک گذاری همچنین باعث می شود که کودک نسبت به خودش احساس بهتری پیدا کند. پس آموزش اشتراک گذاری به کودکان می تواند باعث تقویت عزت نفس آنان شود.
چطور اشتراک گذاری را به کودکان آموزش دهیم؟
همکاری
همکاری به معنی کار با فرد یا افراد دیگر به منظور رسیدن به یک هدف مشترک است. مهارت های همکاری خوب برای موفقیت در جامعه ضروری است. فرزند شما در دوره کودکی برای بازی با دیگر کودکان یا فعال بودن در کلاس درس نیاز به همکاری دارد. در دوره ی بزرگسالی نیز برای موفق تر بودن نیاز است که کارکنان یک مجموعه به عنوان یک تیم با هم همکاری بهتری داشته باشند. همکاری در روابط عاشقانه و زناشویی نیز تاثیر مهمی دارد.
کودکان از سنی حدود سه و نیم سالگی می توانند برای رسیدن به هدفی مشترک با همسالان خود همکاری کنند. همکاری در کودکان می تواند ساخت یک برج اسباب بازی باشد یا بازی کردن در یک بازی گروهی که نیاز به مشارکت اعضا دارد.
فرقی ندارد که کودک موقعیت رهبری را به دست گیرد یا به عنوان دنبال کننده در تیم فعالیت کند. مهم این است که با همکاری با دیگران، در مورد خودشان اطلاعات بیشتری به دست آورند.
چطور همکاری را به کودکان آموزش دهیم؟
گوش دادن فقط ساکت نشستن نیست. بلکه به معنی درک دقیق چیزی است که فرد مقابل در حال گفتن است. گوش دادن یک جز مهم ارتباطات سالم است.
علاوه بر این، یادگیری در مدارس بر پایه ی گوش دادن بنا شده است. درک مطالب، یادداشت برداری و تفکر در مورد گفته های معلم، با پیشرفت تحصیلی کودک و احتمال موفقیت تحصیلی در مدارج بالاتر ارتباط مستقیم دارد.
پس مهم است که کودک شما طوری تربیت شود که بتواند به دوستان خود، همسر یا رئیس خود به درستی گوش دهد. یادگرفتن مهارت گوش دادن در عصر دیجیتال سخت تر از گذشته شده است زیرا بسیاری از افراد وقتی که با کسی صحبت می کنند مدام در حال نگاه کردن به صفحه گوشی موبایل خودشان هستند.
چطور گوش دادن را به کودکان آموزش دهیم؟
دنبال کردن دستورالعمل ها
دنبال نکردن دستورات می تواند برای کودک عواقب زیادی داشته باشد. مثلا نیاز به انجام دوباره ی تکالیف یا مشکلاتی که به خاطر بد رفتاری با آن مواجه می شوند و غیره.
مهم نیست دستورالعمل جمع کردن اتاق باشد یا یادگرفتن فوتبال. مهم این است که کودک بتواند جهت گیری کند و دستورالعمل ها را دنبال کند.
البته قبل از اینکه از کودک بخواهید دستورالعمل ها را پیگیری کند باید خودتان مهارت لازم در جهت دهی به کودکان را پیدا کرده باشید.
به عنوان مثال، نباید به کودک خردسال، بیش از یک دستورالعمل در یک زمان بدهید. پس به جای اینکه به کودک بگویید “کفش هاتو جمع کن، کتاب هات رو بخون و دست هاتو بشور” بهتر است این دستورات را به طور جدا جدا به او بدهید و پس از پایان یکی، به سراغ دیگری بروید.
برخی از کودکان عادت دارند که از فاصله ی نزدیک با دیگران صحبت کنند که این موضوع ممکن است باعث آزار دیگران شود. به همین علت ضروری است که به کودک آموزش دهیم چطور به حریم خصوصی دیگران احترام بگذارد.
قوانینی در خانه بگذارید تا کودکان یاد بگیرند حریم شخصی افراد را رعایت کنند. قوانینی مثل در زدن قبل از ورود به اتاق، یا کم کردن تماس فیزیکی در حین مکالمه با دیگران.
اگر فرزند شما چیزها را از دست دیگران می کشد یا هنگام عصبانیت آن ها را هل می دهد، برای این کارها تنبیه در نظر بگیرید.
اگر کودک عادت دارد که روی پای آشنایان بنشیند یا بسیار نزدیک به دیگران بایستد، از این موقعیت برای آموزش حریم شخصی به او استفاده کنید و به طور خصوصی این موضوع را به کودک گوشزد کنید.
چطور رعایت حریم خصوصی را به کودکان آموزش دهیم
برقراری ارتباط چشمی
یک ارتباط چشمی مناسب بخش مهمی از توانایی ارتباطی به حساب می آید. برخی از کودکان در برقراری ارتباط چشمی با طرف مکالمه ی خود دچار مشکل هستند.
مهم نیست که کودک شما خجالتی است یا حواس او به جای دیگری پرت می شود. در هرحال بایستی کودک این مهارت را فرا بگیرد. اگر کودک شما در ارتباط چشمی دچار مشکل است می توانید برای یادآوری از او بپرسید “وقتی کسی با شما صحبت می کنه کجارو باید نگاه کنی؟” و اگر توانست ارتباط چشمی را به درستی برقرار کند به او جایزه دهید یا او را تشویق کنید.
چطور برقراری ارتباط چشمی را به کودکان آموزش دهیم
برای این کار می توانید دو سناریوی مختلف بازی کنید. در حالت اول از او بخواهید که برای شما داستانی تعریف کند. درحین تعریف کردن شما مدام به جاهای دیگر نگاه کنید یا چشم هایتان را ببندید یا به زمین خیره شوید. سپس سناریوی دوم را انجام دهید که در آن در حین داستان، نگاه شما به چشمان کودک باشد. سپس از او بخواهید احساس خودش در این دو حالت را بیان کند.
رعایت ادب
استفاده از کلمات مودبانه مثل لطفا، ممنونم و دیگر اصطلاحات محترمانه، باعث می شود که توجه ها به سمت کودک به درستی جلب شود. معلم ها، والدین دیگر و کودکان همسن و سال برای کودک مودب احترام بیشتری قائل هستند.
البته آموزش ادب به کودکان مسیر دشواری است. کودکان بسیاری اوقات دوست دارند کارهایشان خارج از عرف و چارچوب تعریف شده باشد.
چطور رعایت ادب را به کودکان آموزش دهیم
بازی گروهی
فراهم کردن فرصت‌های فراوان برای بازی با بچه‌های همسن و سال بهترین راه برای تمرین مهارت اجتماعی در کودکان هست.
هر چند شما بتوانید با ایجاد زمینه‌هایی از بازی ها و فعالیت های مختلف در خانه به رفتار کودکتان کمک کنید ولی باز جملات و رفتارهای بچه‌های دیگر را نمی‌توان پیش بینی کرد.
استفاده از این روش می تواند بسیار تاثیر گذار و مفید باشد. در این روش کودک سعی می کند به مناسب ترین نحو از پس مشکل خود برآید؛ در این زمان ابتدا وی تصمیم به حل مسئله می گیرد و سپس عدم کامیابی در حل مشکل سعی می کند تا از دیگران و کمک آنها بهره ببرد. کودکان در بازی های نقش بازی کردنی حل کردن مشکل بطور موثر را یاد می‌گیرند و یک راه ایده آل برای روبرو شدن با دیگر کودکان هست. عدم تشخیص صحیح اختلاف ها بین افراد در ارتباط‌ ها باعث ضعف در روابط اجتماعی می‌شود.
کودکان را به صحبت در مورد احساساتشان تشویق کنید. به درک و شناخت عکس‌العمل‌ها در موقعیت‌های خاص کمک می‌کند. خیلی از مشکلات در روابط اجتماعی مربوط به این هست که کودکان در موقعیت‌های مختلف نمی‌دانند چه عکس العملی باید داشته باشند.
۶ یا ۷ تا دایره بر روی کاغذ بکشید و بخواهید هر دایره را با شکل چهره ای از سناریویی که شما تعریف می‌کنید، کامل کنند.بطور نمونه: “دوست شما با یک معنی اسمی، شما را صدا می‌زند” و کودک شما یک چهره غمگین نقاشی می‌کند، بعد دوباره: “دوست شما یک رفتاری را انجام می‌دهد” و همینطور ادامه دهید.دقت داشته باشید تا کودک شما به درستی بتواند احساسات مختلف را شناسایی کند.این موضوع کمک می‌کند تا یاد بگیرند چطور با تاکتیک آرام با احساساتش کنار بیاید و یا اینکه بگویید چه زمانی چه احساسی با بقیه بچه‌ها باید داشته باشد.
بازی و تمرین کردن
انواع بازی‌ها را بگذارید بچه‌ها داشته باشند و اهمیت نوبت و دنبال کردن دستورالعمل‌ها را نشان دهید.
بازی‌هایی مثل تقلید کردن ایده خوبی هست یا قوانین بازی را توضیح دهید و در مورد اهمیت رعایت نوبت بدون تقلب صحبت کنید.
دو مدل بازی تقویت حافظه و بازی با حلقه نمونه هایی برای آموزش دنبال کردن دستورالعمل ها هست.
این به کودک شما یاد می‌دهد که چطور موفقیت آمیز با سایر بچه‌ها بازی کند و چطور در هنگام بازی مودب باشد.
کلام آخر
برخی مهارت های اجتماعی پیچیده تر هستند به همین علت از مهارت های ساده تر شروع کنید و به مرور زمان به مهارت های پیچیده تر بروید.
اگر احساس می کنید که کودک شما بیشتر از دیگر کودکان با مسائل اجتماعی مشکل دارد بهتر است با یک متخصص و مشاور در حوزه کودک مشورت کنید. ممکن است نیاز به تلاش بیشتری باشد اما در برخی موارد، کمبود مهارت های اجتماعی می تواند نشانه ای از مشکلات دیگر باشد.